Niet meer alleen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Niet meer alleen – PopUpGedachte dinsdag 1 april 2025
We zijn er niet voor gemaakt – om alleen te zijn. We willen de dingen graag zelf doen, zelf leren, zelf fouten maken, zelf. Maar alleen? Dat is een ander verhaal. Alleen op school of alleen thuis, alleen de last dragen of je alleen verantwoordelijk voelen. Niet gemakkelijk.
Misschien is dat wat me ook met meest raakt – of wat de rabbi het meest lijkt te raken in het verhaal van vandaag. Jezus van Nazareth wandelt op een niet zo willekeurige dag van de week – het is sabbat, de dag waarop werken uit den boze is en werken is het al snel – en in dat badhuis gebeuren wonderlijke dingen. Er is een water in het midden, soms komt dat uit zichzelf in beweging – ze zeggen dat het een engel is – wie er als eerste in weet te komen, wordt genezen. Bruut eigenlijk, zo iets. Genezing als wedstrijdje. Wie het minst slecht ter been is, het beste oplet en vrienden en familie heeft om diegene er zsm in te tillen, die heeft gezondheid.
Ik dacht dat het ver verwijderd was – zo’n wonderlijke plek – van onze wereld. Maar nu ik het opschrijf zie ik de parallelen. Kans op genezing is niet geheel democratisch verdeeld. Wie de snelste is of de rijkste, wie vrienden heeft of zich goed kan redden, wie man is (begreep ik onlangs pas, heel de gezondheidszorg grotendeels ingesteld op mannelijke patiënten waarbij de toch echt wel andere werking van het vrouwenlichaam niet of veel te weinig is meegenomen). Wie streepjes voor heeft, of vinkjes, heeft meer kans. In de wereld.
Bethesda, het toen beroemde badhuis met z’n magische water, was geen uitzondering maar meer de regel. En omdat Jezus van Nazareth niet zo van regels lijkt te houden, zeker niet als ze de ‘have’s’ van deze wereld bevoordelen ten opzichte van de have-not’s duikt hij in z’n eentje op in het badhuis op de sabbat. En dit staat er:
Nu was daar een man die al achtendertig jaar lang gebrekkig was. Jezus zag hem liggen en omdat Hij wist dat hij reeds lang zo lag, zei Hij tot hem: 'Wil je gezond worden?' De zieke gaf Hem ten antwoord: 'Heer, ik heb niemand om mij, wanneer het water bewogen wordt, in het bad te brengen en terwijl ik ga, daalt een ander voor mij er in af.' Daarop zei Jezus hem: 'Sta op, neem je bed op en loop.' Op slag werd de man gezond. Hij nam zijn bed op en liep. Die dag was het echter sabbat.
Zo, geen noodzaak van een zogenaamde engel en bewegend water en een onbarmhartige race met andere kreupelen (die dan wel vrienden of familie hebben). Klaar d’r mee, pak je bed op en loop. Die man bedenkt zich geen moment en viert de sabbat door met z’n matras op z’n schouder dankbaar door de straten te lopen. Reality-check want genezing is voor de regelbijters niet zo relevant en hij wordt onmiddellijk aangesproken op het breken van de sabbat.
Er gebeur zoveel in dit verhaal. De eenzaamheid, allereerst. De hardvochtigheid van de kans voor één waarbij zorg en genezing een wedstrijdje wordt tussen mensen uit schaarsheid. En wie heeft, die krijgt, wie niet heeft – ligt jaren en jaren te wachten en te hopen. En wie geïnteresseerd is in de regels, kan zich niet verheugen over de genezing van degene die dat kneiterhard nodig had.
Ik zie wel wat lessen voor mezelf – hoe om me heen te kijken naar waar ik ben. Wie er alleen ligt, omdat die de ratrace niet volhoudt. Tegelijk ook mezelf zien, en welk deel van mij te kreupel is om de ratrace vol te houden en dus maar in een hoekje ligt te wachten. En of ik daar misschien even stil bij moet gaan zitten. Want dat deel van mij dat wel plezier heeft in het spelletje dat redt zich wel. Maar het hart roept soms ook om rust – en genezing – en waar is dat te vinden als de race altijd voorrang krijgt? Nou, zo zijn er nog wel wat gedachten te verbinden aan dit verhaal, maar het is alweer voorbij voor vandaag. Morgen weer een nieuwe popupgedachte.
Voor nu en voor vandaag; vrede gewenst, en alle goeds.
