Goede vrijdag
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Goede Vrijdag – PopUpGedachte vrijdag 18 april 2025
Elke Goede Vrijdag heeft een andere lading. Het hangt net af van de staat van de wereld. Het blijft hetzelfde principe; de goedheid wordt geofferd ten bate van de zekerheid. De veiligheid van een godsdienst of een cultuur of de veiligheid van een volk gaat voor de gerechtigheid ten opzichte van de ander. Dat was toen, dat is vandaag niet anders. Het is een oude reflex.
Als ik het niet kan verdragen, dat ik zelf moet veranderen, leg ik liefst de fout bij de ander neer. Als het land onzeker wordt, korten we op ontwikkelingsamenwerking, worden alle straffen strenger – behalve als de gevangenissen overvol zijn, dan mogen er een paar eerder naar huis – en willen we het strengste asielbeleid ooit. Het maakt dan niet uit of het een goed idee, of het effectief is, of het problemen oplost. Het is de onderbuik die schreeuwt dat er nú iets moet gebeuren. En dat ergens, en niet bij mezelf, er een oplossing moet komen voor het groeiende gevoel van onbehagen.
Zo wordt de lastige rabbi, die bij de religieuzen op alle verkeerde knoppen drukt, die bij de bewakers van de nationale cultuur het bloed onder de nagels vandaan haalt – door onbehouwen kritiek op alle schijnheiligheid en door radicale omarming van de outsiders. Die vroeg om God zelf te zien in zijn aanwezigheid, maar zag je dat niet, dan tenminste in zijn handelen.
Die sterft vandaag. Zoals allerlei rechten van kwetsbaren sterven. Zoals mensen en mensenrechten sterven onder het mom van een gevecht om veiligheid en zekerheid. Ook vandaag is het weer een Goede Vrijdag en gaat het licht uit. Ik zeg het maar even zo.
Paulus schrijft vandaag over die donkere dag, de pijn waar Jezus zich ruggelings in laat vallen. Omdat er geen andere weg is – behalve de weg die hij niet wil, namelijk zelf het goede opofferen voor zijn eigen gevoel van veiligheid en zekerheid, om de eigen angst te lijf te gaan de ander te lijf gaan. Hij weigert, neemt de pijn, al vergevend. En met dat alles, als we zelf niet meer weten waar het te zoeken in het donker, schrijft Paulus:
Laten we nu dus zonder schroom naderen tot de troon van de Genadige, waar we telkens als we hulp nodig hebben barmhartigheid en genade vinden. Christus heeft tijdens zijn leven op aarde onder tranen en met luide stem gesmeekt en gebeden tot Hem die Hem kon redden van de dood, en werd verhoord vanwege zijn diep ontzag voor God.
Zonder schroom vragen om steun van de Eeuwige. En dat betekent geen redding, maar wel genade, zachtheid, begrip, hoop, barmhartigheid. Om het donker onder ogen te zien. Zoals Christus ‘verhoring’ vond,schrijft Paulus. Maar dat betekende geen verandering van zijn lot, wel steun om dat lot vol te kunnen nemen, in vertrouwen dat het niet het einde was van alles – maar juist een nieuw begin.
Tot zover vandaag. Een hele goede Goede vrijdag gewenst, juist in al de donkere ondertonen die erin doorklinken. Omdat het recht doet aan de wereld – en ook dit niet het einde is maar steeds een nieuw begin. Vanaf morgen is het vakantie, en dan staan de popupgedachten traditiegetrouw even stil. Tot de volgende overweging – voor nu: vrede, vrede en alle goeds
