Weten wat je nodig hebt
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Weten wat je nodig hebt – PopUpGedachte donderdag 20 juni 2024
Het is zomaar de laatste dag van de stemming voor Amsterdammer van het Jaar. Niemands leven hangt er vanaf, maar toch – het is een wedstrijdje, toch wel een beetje. En een publieke, dus spannend. Sowieso. Het is een prachtige kans, zo’n nominatie – en het houdt je toch ook bezig elke dag. Wat je dan nodig hebt? Ja, tijd denk ik – en rust. Ja natuurlijk, én stemmen, zeggen dan mensen. Ook waar natuurlijk.
Wat je nodig hebt. Wat heb je nodig als er teveel projecten zijn om je mee bezig te houden? Wat heb je nodig als je te weinig hebt om je mee bezig te houden. Wat heb je nodig als het te druk is om je heen of als je juist je zó eenzaam voelt – het kan allemaal, en nog tegelijk ook. Ik leerde van mensen met verstand van wat er gebeurt rond rouwprocessen dat het meestal niet zo helpt om te vragen wat iemand nodig heeft en om hen te vragen aan jou te vertellen wat fijn is. Omdat dit simpelweg te gecompliceerd is. Dus dan zeg je dat je eten komt brengen en dat je dat vandaag kan doen of morgen of overmorgen bijvoorbeeld. En als iemand dan zegt dat er al die dagen al eten gebracht wordt, weet je tenminste dat dit geregeld is. Weten wat je nodig hebt als er veel te veel emotie is om te dragen, is simpelweg niet te doen.
Ik weet al niet wat ik voel, laat staan wat ik nodig heb. In een coachingstraject alweer een aantal jaar geleden, zei een coach me dat het goed zou zijn zo drie keer per dag even op te schrijven wat ik voel. Gewoon een woord bij m’n emotie. Nou vergeet het maar, ik denk dat ik het één keer gedaan heb. Misschien twee keer. En dan nog was het graven en zoeken naar wat ik precies voelde. En dan vind ik mezelf echt geen koude kikker en nog best aardig geoefend in werken met emotie. Maar als ik niet eens weet wat ik voel, dan weet ik al helemaal niet wat ik nodig heb, meestal.
In de lezing van de dag gaat het over bidden. Jezus van Nazareth die tegen zijn leerlingen zegt dat je geen eindeloze gebeden hoeft op te zenden, alsof je door de veelheid van woorden krijgt wat je wilt. Nou is dat misschien niet zo’n herkenbare praktijk, behalve voor mensen die in serieuze kerken zijn opgegroeid en in slaap vielen bij lange domineesgebeden, wat op zich niet erg was want je zat toch al met je ogen dicht.
En dan zegt de rabbi dit: “voordat gij Hem vraagt, weet uw Vader wat gij nodig hebt”. Blijkbaar is de informatiebehoefte van de Eeuwige niet zo groot. En lijkt de Vader best wel een beetje op een moeder. Ik wil niet al te rolbevestigend denken, maar moeders voelen dat soms net een beetje beter aan. Grofweg biologisch gemiddelde, bedoel ik dan want er kunnen heel veel andere redenen zijn waarom dat in specifieke gevallen niet de ervaring is geweest. Maar de Vader/Moeder weet wat je nodig hebt. En dus is dat gebed niet een informeren. Maar een jezelf uiteenleggen, een dagboek achtige noodkreet soms, of een jezelf neerleggen en erkennen. Er zijn er die zeggen dat gebed niet de Eeuwige verandert, maar de bidder. Zoals het schrijven van een dagboek niet gaat over de lezer maar over de schrijver.
Is dat het dan? Dat is wel heel erg in jezelf opgesloten toch? Is er geen luisteraar zoals er geen lezer is van een dagboek behalve jezelf? Het vertrouwen van de christelijke spiritualiteit en van zoveel vormen van geloof door de eeuwen heen, is dat er wel degelijk een luisterende instantie is, een zorgende aanwezigheid. En dat is geen hulpautomaat, niet iets om voor karretjes te spannen – het is zoveel niet, daar hebben de atheïsten dan gelijk in. Maar tegelijk is er de mogelijkheid dat je niet alleen bent, gezien en geliefd – sowieso. Ook` als je het gevoel hebt dat er niemand luistert en je niet weet wat je nodig hebt. Dat vetrouwen heeft vele mensen door vele eenzame tijden of overvolle periodes heengeleid. Niet omdat je moet weten wat je nodig hebt, maar omdat het helpt om het niet alleen te dragen of bij elkaar te proberen te manipuleren (op religieuze of niet-religieuze manier). Maar om jezelf soms even wat uiteen te leggen met open handen, al is het maar even. Dan kan de Liefde er bij. Stukje bij beetje. Zoiets.
Tot zover vandaag de PopUpGedachte. Een hele goede donderdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
