Laat de daden voor zichzelf spreken
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Laat de daden voor zichzelf spreken – PopUpGedache 27 januari 2025
Daden, he? Moeten we weer aan het werk? Allerlei dingen doen? Nou, vandaag meer om het spreken dan om allerlei dingen die gedaan zouden moeten worden. Er moet al genoeg in het leven, tenslotte.
We leven in een wereld waarin velen van ons bezig zijn om te ontdekken wie nou bij ons, de goeden, hoort en wie niet. Polarisatie is daar nu het modewoord voor, maar het lijkt me ook een eenvoudig overlevingsmechanisme in onzekere tijden. Weet wie bij je hoort en wie vooral niet. Dat is veilig en zinnig. En je kunt het vaak al merken aan de woorden die mensen gebruiken. Wie het heeft over massamigratie, die hoort duidelijk bij één kamp. Wie het woord ‘woke’ gebruikt om een groep aan te duiden. Wie genocide gebruikt en wie niet. Wie een voornaamwoord tussen haakjes achter de naam zet en wie niet, hij/hem, die/diens. Welk symbooltje achter je naam staat, welk vlaggetje dat is.
De tegenstelling in de dagen van de rabbi zijn er niet minder om. Toen leefden de Joden in bezet gebied en moesten vrezen voor hun leven. Verzetsstrijders werden publiek gekruisigd en er werden zware belastingen geheven. Soldaten mochten van elke willekeurige Jood eisen dat ze een kilometer lang hun bepakking droegen, maximaal een kilometer dan want de Romeinen waren er trots op dat ze als overheersers een eerlijk rechtssysteem hadden. Het kan verkeren, he?
In elk geval; je had in die dagen colloborateurs, religieuze leiders die gedoe met de bezetter moesten zien te vermijden en tegelijk de religieuze leiding hadden en voortdurend was de vraag: waar zit je, religieus, cultureel, politiek. En Jezus was niet zo makkelijk te vangen. Geen verzetsstrijder per se, geen rabbi binnen de bestaande lijnen, geen colloborateur. Ongrijpbaar, ongemakkelijk en onrustbarend. Onrust die ze konden missen als kiespijn. Dus als Jezus van Nazareth in die tijd ‘kwade geesten uitdrijft’ – een voor die tijd ogenschijnlijk gewone aandoening waar weinig kruid tegen gewassen was, behalve dan de geestelijke macht van die rabbi. Dan worden mensen onrustig. En zeggen ze zelfs: hij doet dat wel, maar trap er niet in; hij is zelf een boze geest. Luister niet, hoe verleidelijk goed het ook klinkt. Hoe zuiver en mooi en eerlijk en bevrijdend. Hoe menselijk.
En dan zegt Jezus vanochtend, pas op met het duiden van de geest – en helemaal als je het goede kwaad gaat noemen. “Voorwaar, Ik zeg u: alle zonden zullen aan de mensen vergeven worden, ook alle godslasteringen die zij uitgesproken hebben, maar als iemand lastert tegen de heilige Geest, krijgt hij in eeuwigheid geen vergiffenis; hij is bezwaard met een eeuwig blijvende zonde.' Dit omdat zij gezegd hadden: 'er huist een onreine geest in Hem.'”
Het zijn wat archaïsche woorden. Gelovigen zijn geschrokken van deze woorden – als ik maar niet die zonde heb begaan want help dan wordt ik nooit meer vergeven. Maar daar gaat het niet om. Wie het goede kwaad gaat noemen, wie genezing verzieking gaat noemen, wie bevrijding gevaarlijk gaat noemen, wie hoop een probleem gaat vinden, die heeft een probleem.
Als bevrijding en zorg voor kwetsbaren, mensen met een migratie-achtergrond, de queer community, wie iedereen die daar voor staat kwaadaardig gaat noemen, doet niet alleen op dat moment iets lelijks maar stapt uit de beweging van het goede zelf. Je kunt van alles van de manieren vinden en vragen hebben bij argumentatie, maar de drive zelf lelijk noemen – of bedoeld om de wereld te destabiliseren, dan ben je deze hele ‘geest’ aan de kant aan het schuiven. En daarmee je eigen redding, de hoop voor je jezelf en je leven. En dan gaat het er niet om dat een oordelende God dan wraakt neemt op je zonde ofzo, je hebt jezelf verwijderd van de bron die leven is. Als je het water voor je dorst beschouwt als gif dat het alleen maar erger maakt, dan blijf je dorstig.
Zomaar ga je in de geesten achter de dingen peuren, omdat de daden zelf wel mooi zijn maar je voor de consequenties vreest. Dat je er iets mee zou moeten, van mening zou moeten veranderen of je eigen groepje mensen verliest waar je je veilig bij voelde (of al je kiezers). Maar de daden hebben hun eigen zeggingskracht, hun eigen waarheid – hoe ongemakkelijk ook. Bevrijding, genezing, het mag gevierd. Genade verdient de ruimte, hoe warrig de wereld er ook even van wordt.
Tot zover vandaag. Een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle geods.
