Waar je het hoofd kunt neerleggen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Waar je het hoofd kunt neerleggen – PopUpGedachte maandag 1 juli 2024
Waar is je plek in de wereld. Die is bij familie, bij je partner, bij vrienden. Een plek om echt even thuis te komen en waar je niet ofwel aan het werk bent of je woorden moet wegen, een voorbeeldfunctie hebt of; misschien is dat het wel; een rol hebt die altijd een bepaalde mate van verantwoordelijkheid met zich meedraagt. Waar is de plek waar je dat niet hoeft – of even niet. Waar je het niet hoeft te weten of te kunnen of te leiden.
Dat zijn belangrijke plekken, voor iedereen. Of je nu als kind op school je positie moet zien te bepalen, laat het dan thuis een plek zijn waar je gewoon kunt dollen of mokken of wat er dan ook is. Of dat je grote keuzes moet maken in het dagelijks leven en dan bij je partner of vrienden het even allemaal niet hoeft.
Vandaag zegt de rabbi iets onrustbarends tegen een geleerde uit diens dagen die nogal onder de indruk is van wat hij zegt,en hoe hij leeft: Een schriftgeleerde trad op Hem toe en zei: 'Meester ik zal U volgen, waar Gij ook heen gaat.' Jezus sprak tot hem: 'De vossen hebben hun holen en de vogels uit de lucht hun nesten, maar de Mensenzoon heeft niets waar hij zijn hoofd op kan laten rusten.'
Er volgt niet dus direct een dankbare omhelzing op de liefdevolle, waarderende uitspraak van de tekstgeleerde. Eerder een waarschuwing. Let op, wil je met me optrekken, dan ben je dakloos. Dat is de vrijheid misschien die bij Jezus van Nazareth hoort én de eenzaamheid. Niet thuis in de burelen van de macht, al wandelt hij daar ook binnen. Niet thuis in de mensen van het verzet, al trekt hij daar ook heus mee op. Familie is belangrijk, maar heeft ook lang niet altijd in de gaten wat de missie is van broer en zoon. Nog geen steen om het hoofd op neer te leggen. Jezus is een dakloze – het is de tekst waarmee Shane Claiborne, een vrije vogel, pacifist, nieuwe monnik die in Amerika in zijn buurt waar hij woont in een leefgemeenschap letterlijk wapens omsmeedt tot landbouwgereedschap. Hij kwam voor de rechter omdat ze in een park waar het sinds kort verboden was om te eten, was begonnen met avondmaal vieren en dat met wie er dan ook maar bij wilde zijn. Hij wist dat het een maatregel was om daklozen weg te houden uit het park, hij deelde brood en wijn en toen dat op was ging het door met het delen van pizza tot de politie het te gortig vond. Op zijn shirt, waarmee hij voor de rechter verscheen, stond deze tekst: Jesus was homeless.
De rechter was onder de indruk, van deze geleerde weten we dat niet maar de tekst is belangrijk. Omdat het ons terugbrengt bij de vraag waar je thuis bent. En een verantwoordelijkheid geeft. Misschien is er niet echt zomaar een thuis in de wereld. In die zin; dat de noodzaak van mensen die zich geroepen weten om te zoeken naar het goede, ware, schone, liefdevolle, zo groot is, dat het om toewijding vraagt. Om mensen die het comfort van hun groep en soms hun familie durven verlaten, in elk geval geestelijk. Voor sommigen nogal een ding, anderen hebben dat allang verlaten en vragen zich af hoe ze opgevoed kunnen zijn door mensen die zo diametraal anders stemmen dan zij. Om maar iets te noemen.
Dakloos in de wereld. En dat is niet iets om te romantiseren. Natuurlijk waren er momenten in je leven dat het fantastisch was om onder de sterren te slapen, maar als het moet, is het soms minder gezellig. Toch, daar onder die sterren, waar er wat minder ruis is tussen mij en wat me te doen staat inde wereld, daar wordt het soms wat helderder. Een beetje meer alleen, maar juist ook meer in verbinding; met de roeping die er ligt én met degenen bij wie ik wel thuis kan komen, omdat ze ook een beetje dakloos zijn geworden. Community’s van hoopvolle mensen, met wie je brood breekt of een protestbord vasthoudt, met wie je iets tegen-de-stroom in opzet, omdat ze geloven dat het nú nodig is, met wie je gesprekken voert waar je in het dagelijkse leven helemaal niet aan toekomt. Mensen die zogezegd ook niet zomaar meedoen, maar bewust uit de stroom stappen. De weg mag soms wat eenzaam zijn, als je je geroepen weet – maar het hoeft niet alleen te zijn. Ook niet onder de sterren. Ik wens jou en ons allemaal reisgenoten.
Tot zover even de gedachte op deze maandagochtend, een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle goeds.
