Er is zóveel
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Er is zóveel – PopUpGedachte woensdag 26 juni 2024
Ik lees deze dagen iets over druk zijn en ruimte maken. Niet meer efficientie, geen lege inbox en álles klaar van je takenlijst, maar waar is je aandacht? De schrijver noemt – een beetje pijnlijk wel – druk zijn een variant van de hoofdzonde ‘luiheid’. Één van die katholieke zeven hoofdzondes, voor degene die daar iets van weet. Of die weleens Magnums heeft gegeten, die deden ook dingen met zeven hoofdzondes. Maar luiheid dus, want wie druk is, geeft zichzelf een excuus om niet stil te staan, na te denken, moeilijke keuzes te maken. Tenminste, zo herken ik het als ik in de spiegel kijk. We dachten dat het probleem was dat we te weinig tijd hadden, maar vervolgens gingen we proberen efficiënter te werken en nog meer in de tijd te proppen. Hartstikke druk wordt je daarvan, want meer doen, levert meer werk op. Meer mails tikken, levert meer mail op om op te reageren. Dat idee. Wat is dan wel het probleem? Niet gebrek aan tijd, maar gebrek aan aandacht, zegt deze schrijver. Nou, dat volg ik wel. Want er is zóveel.
Vandaag een stukje uit een oude psalm, een verlangen van een dichter die ook niet gelooft in het vele, wel in het goede en zoekt met aandacht te leven. Dit staat er:
“Weerhoud mijn oog van nietswaardige zaken,
maar laat mij leven volgens uw weg.
Zie, ik verlang uw bevelen te volgen:
laat mij dan leven, rechtvaardige God. “
Het is dat ik weet dat deze schrijver geen telefoon had met voortdurende meldingen van social media, email en allerlei weetjes of nieuwsfeiten – anders zou die eerste zin meteen over diens smartphone gaan, toch? Blijkbaar kon je tweeduizend jaar geleden ook al je oog en aandacht laten dwalen naar nietswaardige zaken, de hele tijd. Afleiding, adrenaline, cortisol of hoe dat ook allemaal heet. Allemaal manieren om te vermijden wat je echt te doen staat.
En dat is dan leven volgens die ene weg, deze dichter die verlangt bevelen te volgen. Niet zeker of dat de goede vertaling is of dat het woord ‘bevel’ in vrijgevochten tijden nu eenmaal standaard in het verkeerde keelgat schiet. Het verlangen is te léven. En leven heeft alles met aandacht te maken, met recht, met waardigheid.
Blijkbaar was de wereld 2000 jaar geleden nog niet zo anders dan de onze. En kan ik me beklagen dat het in deze tijd nu eenmaal moeilijker is om te focussen en de snelheid en de drukte honderd keer groter zijn – maar dat hoeft niet, per se. Want deze dichter worstelt met het zelfde. En zoekt naar het perspectief van de Eeuwige, die echt niet geinteresseerd is in nog een takenlijstje en die mijn aandacht heen en weer ziet schieten van dit maken op deze vroege ochtend en de berichtjes die ik nog moet sturen vandaag. En die me rust gunt, om te zijn, om te zitten – zodat ik kan opmerken in welke wereld ik leef, hoe het licht door de bladeren schijnt, hoe prachtig de lucht is en hoe zinvol het is om in dit moment te zijn en niet in het volgende. Om niet aan een hoge lat van de dag te hoeven voldoen, maar me te wijden aan de kern in plaats van de ruis.
Niet eenvoudig en perfectie nastreven in dit alles is zinloos. Even erbij bepaald worden, in een richting groeien, de bevelen van de Eeuwige een beetje indachtig – wat hard klinkt maar simpelweg over liefhebben gaat – liefhebben van de Maker en van de ander. Van de bron van leven en van alles wat leeft. En dat dan uitgewerkt in allemaal levenswijzen, dat vormt dan een weg om te gaan, stap voor stap. Smal misschien, maar vol leven. Dat zeker.
Een hele goede woensdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
