Haal de dingen niet overhoop, zeggen ze
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
‘Haal de dingen niet overhoop’, zeggen ze – PopUpGedachte 3 februari 2025
Het is maandagochtend. Ik zit in de trein terug vanuit de Italiaans - Sloveense grens. Aankomstpunt van zovelen die via de Balkanroute naar Europe proberen te vluchten. Om daar een nieuw leven op te bouwen. Het was een weekend met een bijzonder soort familie, vluchtelingen en mede-Europeanen die elkaar langs de buitengrenzen van Europa hebben ontmoet. Samen vormt deze groep de Walk of Shame, de naam is niet belangrijk, de mensen wel. Vannacht brengt de trein me terug in mijn eigen leven, maar met nieuwe herinneringen, verdiepte verbindingen en het besef dat hoe pittig het nieuws kan zijn – dat er altijd groepen als deze bestaan en hoe hoopvol dat is. Ik lees een tekst over verandering – en met name hoe de vastliggende patronen van goed en kwaad in het leven ook heel geruststellend kan zijn. Hoe ingewikkeld het wordt als die overhoop worden gehaald.
.Als er iets verandert, een wonder gebeurt, iets overhoop wordt gehaald in onze verwachtingen, als we even beseffen hoevaak we nog aan wat van waarde is voorbijleven – dan kost dat energie, mentale energie. En daar zit niet iedereen op te wachten. Op het station in Keulen waar ik net in stap staan daklozen te kleumen, de politie vraagt her en der naar identiteitsbewijzen – toevallig mensen van kleur? Je weet het niet. Moet je er iets mee? Het hoofd zegt meteen van niet, m’n hart twijfelt, zeker na dit weekend. Dan is het tijd voor mijn trein, ook wel gelukkig – scheelt weer een dilemma.
Vandaag geneest Jezus van Nazareth een man die nogal in de war is. Anno nu had hij in een GGZ-instelling gezeten en was met krachtige sedatieven tot kasplantje gedegradeerd, omdat hij anders een gevaar zou zijn voor zichzelf en anderen. In Jezus’ tijd hadden ze dat nog niet zo op orde en woont deze man in rotsgraven en slaat zichzelf met stenen, onafgebroken schreeuwend. Ze hebben hem geprobeerd te ketenen, maar hij trok alles stuk. Dan komt de rabbi uit Nazareth en geneest de man. Een chaotisch gebeuren, want meteen stort een kudde van 2000 varkens zich in zee. De geesten waren blijkbaar overdraagbaar.
Vreemde taferelen. Angstig en ontzagwekkend. In zee drijven dode zwijnen, in een grot zit de angstaanjagende man in alle rust te keuvelen met een Joodse rabbi van de overkant van het meer. Wat moet je ermee? Boos worden? Schadevergoeding eisen voor de varkers? Maar van wie? En wat moet je met die man? Dat is op zich goed nieuws, maar hoe leg je het je kinderen uit. Die zijn opgevoed met verhalen van de boze man op de heuvel en dat ze toch vooral naar hun papa en mama moesten luisteren, anders komt de boze man dit of dat…
En nu was het weg. Dat donkere gat. Opgelost in zee. En er was een kudde weg. ‘Maar wat heeft het gekost’, gromt iemand. En niet in staat om een keuze te maken staat er:
Daarop begonnen zij bij Hem aan te dringen hun streek te verlaten.
Ik snap het wel. Wat moet je met zoveel onrust. Het is fijn als de overheid zorgt voor vluchtelingen en dat als ze die willen deporteren, ze er vast een goede reden voor hebben. Dat daklozen het toch aan zichzelf te wijten hebben, daar is toch opvang voor. En dat mensen die overlast veroorzaken, aangepakt horen te worden. Niet door mij natuurlijk. Als de werkelijkheid gelaagder is, als goede vrienden zelf een vluchtverleden hebben, als bij vrijwilligerswerk in de daklozenopvang uit je gesprekken blijkt dat dakloosheid niet zo heel ver van je bed is, dan wordt het lastig. Mag dat wat kosten? Economisch dan? Nou, in dit geval een complete kudde. Rot voor de varkers, maar het punt van het verhaal is waarschijnlijk de economie.
De genezen man vraagt of hij met Jezus mee mag. Jezus zegt: ‘Ga naar huis en vertel erover.’ De man vertelt en allen staan verbaasd, zo staat er. Ze sturen de rabbi weg, dat was een beetje teveel goed nieuws voor het dorp. Mar het verhaal van de genezen man blijft. En brengt tot verbazing. Dat is een begin.
Misschien een aardig voornemen voor de week die komt. Om ons op z’n minst te laten verbazen. Juist over goed nieuws. Om de mogelijkheid open te laten dat het écht goed nieuws is en de wereld minder cynisch is dan we soms kunnen denken.
Tot zover vandaag. Een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle goeds
