Inzichten
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Inzichten – PopUpGedachte dinsdag 3 september 2024
Wat zie ik als ik kijk en wat hoor ik als ik luister? Herman Finkers vertelde ooit over zijn jeugd, dat hij van biologie en natuurkunde niet veel begreep. Dat een boom een zuurstoffabriekje zou zijn en dat één plus één twee was. Toen kwam de priester, dat kon hij beter volgen. Toen was de boom de bron van kennis van goed en kwaad én je kon er drie bij elkaar optellen en dan toch op één uitkomen – iets met de drieëenheid. Voor poëtische zielen zijn de verhalen soms beter te volgen dan de wetenschappelijke analyse. Wat ik zie als ik kijk?
Die ander, die wellicht beter is of sneller of handiger of aardiger. Dat spiegelbeeld dat me aanstaart, waar ik weinig waardering voor kan opbrengen of vooral verbeteringen zie. Dat bootje dat langskomt wat ik ofwel wil hebben of waar mensen opzitten waar ik op neer- of tegenop kijk. En dan natuurlijk dat insta-profiel, waarvan ik heus weet dat er achter al die mooie vakantieplaatjes een veel gelaagder werkelijkheid schuilgaat – maar wat me toch wat doet. Toch vergelijken – of er met mijn vakantieplaatjes tegenop bieden.
Wat ik hoor als ik luister. We schijnen best wel ingericht te zijn op survival, overleven. Je plek in de kudde bepalen en aftasten ten opzichte van de anderen of mijn leven de goede kant op gaat. Tegelijk is er de behoefte en het diepe verlangen om te leven? Om zogezegd ‘in het moment’ te kunnen zijn. Dat de analyse, de weegschaal en de voelsprieten die de nabije toekomst aftasten op veiligheid en plaatsbepaling – dat die even uitstaan.
Bijbelse teksten – en niet alleen de Bijbelse maar ook andere spirituele bronnen – doen steeds opnieuw die poging om ons overlevingsinstinct wat te kalmeren. Om te leren leven in een onzekere wereld, waarin we rondlopen met een zeer beperkte kennis van onszelf en anderen en waarin vertrouwen niet vanzelfsprekend is. Dat er ergens een God is die zorgt, liefheeft, spiegelt – en dan niet om je aan op te hangen; als je niet dit of dat doet dan zwaait er wat, weer zo’n survivalvraag. Maar om rust en toewijding te brengen, een ander kennen van de wereld. Een goddelijk perspectief, diep vanuit je ziel en je tegemoet komend uit planten en water, medemensen en het ruisen van stilte en wind.
Vandaag in de tekst over de toegang tot een goddelijk perspectief, tot de diepste geheimen van God, van de Eeuwige, zegt Paulus.
Broeders en zusters, de Geest van God doorgrondt alles, zelfs de diepste geheimen van God. Ook onder ons mensen wordt iemands wezen alleen gekend door zijn eigen geest. Zo kent alleen de Geest van God het wezen van God. Wij hebben echter niet de geest van de wereld ontvangen, maar de Geest die van God komt. Hij doet ons inzien al wat God ons in zijn genade gegeven heeft.
Ik weet niet of je van geesten bent, maar innerlijke stemmen en perspectieven kennen we allemaal. Het hart dat spreekt, zeggen we bijvoorbeeld. En dat is niet de spier en de hartkamer, maar iets anders. En die stem doet ons inzien wat de Eeuwige ons in alle genade gegeven heeft. Daar zitten ergens de diepste geheimen van God – die gaan over genade, over wat je gegeven is. En wat je zomaar uit het oog verliest in een vergelijkend warenonderzoek op Instagram of bij beschouwing van jezelf in de spiegel. De stem die fluistert dat daar een geliefd mens staat, in die spiegel – met zoveel zorg in de wereld geplaatst, bedoeld om te leven, nu en hier – en al lerend te groeien naar een beeld van de Eeuwige zelf in alle creativiteit, zorg en genade. Die stem is lang niet makkelijk om te horen, maar die is er wel – zegt paulus. En zeggen zovelen die in deze (en andere) tradities de stilte hebben gezocht of zijn geraakt door de Eeuwige zelf. Sommigen zullen het een buitenperspectief noemen, anderen juist een binnenperspectief – het is in elk geval de tegenhanger van het overlevingsperspectief. Vandaag maar eens zien of die stem te horen is – soms net zo moeilijk te aanvaarden als een compliment, en toch. Het verlangen is er wel, nu de moed om te luisteren en te zien. Die ontbreekt me regelmatig – dus ik schrijf het maar hier. Misschien helpt het wat.
Een hele goede dinsdag gewenst – en vrede voor vandaag, en alle goeds.
