Sommigen zien het gewoon
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Sommigen zien het gewoon
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel
Sommigen zien het gewoon – PopUpGedachte dinsdag 3 december 2024
Het is dinsdagochtend vroeg en ik ben in Frankfurt. Een bonte verzameling kerkleiders die zich bezighouden met migratie ontmoeten elkaar. Elk van hen weet hoe groot de uitdaging is om in deze tijd trouw te zijn aan de eenvoudige opdracht om een thuis te bieden voor vreemdelingen, om de ander – juist als die ander anders voelt dan de andere anderen om je heen – lief te hebben. En je blijvend te verzetten tegen een grenspolitiek die aan de lopende band slachtoffers maakt. De bisschop die spreekt vertelt over de Duitse kerkenconferentie waarbij er opeens draagvlak leek te ontstaan om als kerken zelf een reddingsschip de Middellandse zee op te sturen. Binnen een paar weken was het rond en de kosten voor een dergelijke operatie zijn enorm. Nu bekostigen ze vier reddingsschepen, simpelweg met het motto: je laat geen mensen verdrinken.
Ik lees vanochtend deze tekst: “In die tijd jubelde Jezus het uit, vervuld van de heilige Geest, en Hij sprak: 'Ik prijs U Vader, Heer van hemel en aarde, omdat Gij deze dingen verborgen hebt voor wijzen en verstandigen, maar ze hebt geopenbaard aan kleinen. Ja, Vader, zo heeft het U behaagd.” Ik vind de mensen die hier het woord nemen wijs en verstandig, maar zo worden ze maatschappelijk vast niet beschouwd. Het zijn niet de mensen met de grote invloed en de passie waarmee ze spreken over de noodzaak van het werk voor hen die gevlucht zijn, over de verbinding tussen verschillende culturen, de cynicus zou het af kunnen doen als naïef. Zoals één van de deelnemers hier zei: in Nederland zegt de minister ‘hoop is geen strategie’ maar hier weten we: hoop ís de strategie.
En dan is er Tommy Olsen, waar ik je graag deze ochtend aan voorstel. Als één van deze ‘kleinen’ wellicht. Ik spreek hem veel deze dagen, samen met een groep betrokkenen. Al acht jaar lang houdt Tommy ’s nachts de wacht bij de telefoon. Hij woont in Zweden, maar krijgt snachts soms wel dertig verschillende mensen aan de lijn of op de whatsapp die in volle paniek in een boot zitten tussen Turkije en Griekenland. Hun boot loopt vol water of dreigt op de rotsen te slaan of wat dan ook. Hij luistert, probeert uit te zoeken wat er aan de hand is, waar het is, wie er mogelijk kan helpen en registreert. Elke nacht, 365 dagen per jaar. De enige telefonische noodlijn die er is. Één man die er ooit mee begon nadat hij geholpen had op het Griekse eiland Lesbos en er nooit meer mee opgehouden is. Wekelijks publiceert hij gedetailleerde rapporten met hoeveel mensen er overstaken, terug werden geduwd, het haalden. Hij vertelt over hen die schipbreuk leden en werden gered. Onvermoeibaar.
Nu probeert de Griekse overheid, de wijzen en verstandigen van deze tijd, hem het werk onmogelijk te maken door hem te beschuldigen van criminele activiteiten. Zolang die rechtszaak boven de markt hangt, kunnen donors niet meer steunen. Als de zaak voorkomt, wordt hij vrijgesproken. Sowieso. Maar tot die tijd droogt het geld op, moet hij werk gaan zoeken en dreigt de noodlijn op te houden te bestaan. Dat mag niet, dachten we. En nu zoeken we meer gewone mensen, de kleinen van deze aarde, zogezegd. Die zich achter Tommy scharen, familie.. Een tientje per maand voor een jaar, of meer – en eventueel minder. Vandaag beginnen we met de Friends of Tommy Olsen en misschien kun je helemaal niet meedoen, dat is ook prima natuurlijk – dan is het alleen al belangrijk om te weten dat deze mensen bestaan. Mensen die het licht gezien hebben en ernaar handelen. Dwazen misschien volgens allerlei geldende normen, maar het zijn degenen aan wie werkelijke waarde is geopenbaard. Die ook niet meer loslaten. Acht jaar lang in dit geval al. Afgelopen nacht weer, en vannacht ook weer.
Ik ben dankbaar voor dwaze mensen; met bisschopsboordjes of een telefoonnummer in een huisje in Zweden. Voor degenen die geloven dat het verschil maakt en het ook blijven doen als ze niet meer zeker weten of het verschil maakt – omdat het voor die ene belangrijk is, omdat de hoop niet mag verdwijnen onder cynisme en zo gaan de dingen nou eenmaal. HIer kun je meedoen
Dat even voor vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst en vrede gewenst vanuit Frankfurt vandaag. En alle goeds.
