Veerkracht
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Veerkracht – PopUpGedachte donderdag 13 maart 2025
Langzaam licht de lucht, de klok is richting half zeven gekropen en ik kijkuit het raam op zoek naar betekenis voor de dag. Het blauwe uur noemen ze dit moment wel. Het is nog donker, maar het licht is begonnen om haar werk te doen. Dus is alles blauw en daartussen branden de lichten van de mensen gelig. Oekraïne heeft eigenlijk wel een hele toffe vlag gekozen, want het zijn precies deze kleuren, maar dan met een eindeloze variëteit.
En of het nu gaat over Oekraine of over de worsteling met jezelf, over zieke uitspraken van Nederlandse bewindslieden hoe we om zouden kunnen gaan met ons cellentekort (staand op de cel) – hoe zit dat met je mensbeeld – of hoe je denkt over de planning van de dag en of je alles rondgebreid krijgt; het is zo belangrijk om veerkracht te oefenen. Dat je op de een of andere manier kunt hebben, wat er gebeurt. Dat je het je laat raken, dat je niet je verzet als een harde plank; want wat niet kan buigen, kan wel breken. Maar waar je ook niet inzakt als een lekgeprikte ballon. Dat het je mag raken, maar je er niet van omvalt, dat je wordt ingeduwd en terugveert en daarop kunt vertrouwen. Hoe doe je dat?
Vandaag in de lezing van de dag een gebed, of eigenlijk een Psalm maar dat zijn vaak een soort gebeden. Daarin vielen me deze twee korte regels op:
Wanneer ik tot U riep hebt u mij steeds verhoord,
u hebt mij altijd nieuwe moed gegeven.
Gebedsverhoring was blijkbaar geen oplossing voor het probleem, maar nieuwe moed om de uitdaging het hoofd (of het hart) te bieden. Het klinkt supersympathiek, nieuwe moed. Maar het betekent dat er niets is opgelost, hè? Dat is belangrijk om te beseffen voor de welwillende lezer. De dichter legt zorgen en uitdagingen, aanklachten en oproepen tot ingrijpen bij de Eeuwige neer en krijgt een pakketje ‘nieuwe moed’ door de bus. Oftewel, succes. Het is Jezus van Nazareth die in doodsnood vraagt of die hele kruisiging misschien ook anders kan, hij ziet huizenhoog op tegen de uren die komen. En dan zijn er een soort verschijningen van Mozes en Elia zegt het verhaal en een stem uit de hemel die liefde en waardering uitspreekt. En dan weet je hoe laat het is, in elk geval de rabbi weet het. Deze beker moet hij drinken, hier is geen ontkomen aan. Hij krijgt moed mee, steun, liefde – alles. Maar de weg is de weg.
Het refrein van christendom en heel veel geloof dat weigert lege beloften van gouden bergen op je bordje te gooien – dat refrein is: je bent niet alleen. Dat is zowel een hoopvolle als een pittig bericht. Niemand gaat het voor je oplossen, maar besef; je bent niet alleen. En soms wordt er wel iets opgelost, hè? Ik geloof heus dat het kan – maar het patroon van nieuwe moed toegestopt krijgen is hardnekkig. Omdat het leven dat nou eenmaal vraagt en de wereld mensen nodig heeft die moed houden, moed oefenen en weten hoe en waar nieuwe moed te vinden is.
Er zijn oefeningen voor natuurlijk; mindfulness. Of een goede wandeling. Gesprekken met vrienden en familie. En dus gebed. Gebed als een manier om dat wat zo zwaar op hart of hoofd drukt neer te leggen voor de Eeuwige, onder een goddelijk perspectief. Je hart uit te storten, zodat het niet langer in de schoenen gezonken ligt. En dan met de ogen van de Eeuwige naar de uitdaging te kijken en naar jezelf. Liefdevol en met vertrouwen. En het wat tijd geven – dat is prettig aan dat Eeuwigheidsperspectief. Nieuwe moed neemt de tijd, nieuwe moed vindt ergens geloof, nieuwe moed weet zich niet alleen. Voor vandaag en steeds opnieuw nieuwe moed gewenst; om het leven aan te gaan, om cynisme te weren en realisme te verwelkomen, om lief te hebben; jezelf, de ander, de wereld, de Eeuwige.
Tot zover vandaag. Een hele goede donderdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
