Over je oren
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Over je oren – PopUpGedachte woensdag 16 april 2025
Vanochtend hebben we het dan maar over je oren. Die twee schelpen aan de zijkant van het hoofd waarmee de wereld een extra dimensie krijgt. Wat je met name merkt, als na grondige verkoudheid – zoals de mijn eergisteren - opeens je oren weer open gaan. Alsof de wereld echt maar tweedimensionaal en ver van je bed was. Tot je kon horen. Dat verandert alles.
We zijn bedoeld als luisterende mensen, maar eenvoudig is dat nog niet. Het regent geluiden, indrukken, impressies. En je oren maken onderscheid tussen wat wel en niet gehoord moet worden. Het zullen wel je hersens zijn uiteindelijk, maar ik begrijp van mensen met gehoorapparaatjes dat die unieke kwaliteit van je gehoor – het automatisch filteren van geluiden tot dat wat je wil horen – sterk minder wordt als je een gehoorapparaatje nodig hebt. Het is fantastisch dat ze bestaan, die apparaten. Maar blijkbaar komen er zulke subtiele dingen kijken bij echt horen, dat het allemaal door ons met maximaal technologische kennis niet na te maken is.
Ik ben blij dat ik in een rumoerig café jouw stem kan horen, dank aan al die ingebouwde filters. Maar kan ik ook God horen? Of kan ik ook jouw ondertoon horen? Kan ik de pijn van de wereld horen? En wil ik dat? Of het kreunen van de zee? Onder de hoeveelheden gif en overbevissing? Wat hoor ik als het ellende regent in het nieuws. Hoor ik een uitnodiging, een doemscenario? Dit zegt de profeet Jesaja vanochtend:
“God, de Eeuwige, gaf mij een vaardige tong, waarmee ik de moedeloze kan opbeuren. Elke ochtend wekt hij mijn oor, zodat het toegerust is om aandachtig te horen. God, de Eeuwige, heeft mijn oren geopend en ik heb geen verzet geboden, ik ben niet teruggedeinsd.
Gouden zin toch, die middelste: ‘Elke ochtend wekt hij mijn oor, zodat het toegerust is om aandachtig te horen.’ De levende Geest, de Eeuwige, bron van het leven, moeder en vader van de wereld, die als een luisterfee het oor aanraakt: ga jij maar eens aandachtig horen, vandaag, oor van Jesaja. Het vraagt om vertraging, om aandachtig te horen. Het vraagt om toewijding. Het vraagt om het filteren van geluiden van buiten én het filteren van emoties van binnen. Kan ik dat wat de ander me vandaag zegt, over de ander laten gaan. En kan ik met een ander oor horen wat er bij mij zelf naar boven borrelt aan frustratie en verzet, terwijl die ander praat. Kan ik het naast elkaar leggen, onder een open hemel. En wijsheid vinden.
Een macht achter, in en door deze wereld, zo persoonlijk dat het me de oren opent – elke ochtend. Voor de stem van de ander en voor de stem van de Eeuwige zelf. Zodat vandaag als er van alles roept, aan verantwoordelijkheden, aan takenlijstjes, aan acties – er ook altijd een veel oudere stem tussendoor spreekt; die rust brengt of juist onrust. Die aanzet, in beweging of juist vraagt om even stil te staan. Die soms de moeilijke vragen stelt, waar je niet op zit te wachten. Die de confrontatie zoekt met wat je niet wil weten. Het horen van Jezus van Nazareth zelf leidde hem naar een miserabel einde. En toch, was het dichtstoppen van diens oren en het weigeren van het pad ellendiger geweest voor iedereen.
Kiezen om te horen vraagt moed. Jesaja heeft besloten zich niet te verzetten tegen de stem, tegen de dagelijkse oor-operatie. Kome wat komt, zegt hij. Laat maar horen. Moed vraagt het, en stilte – en vooral heel veel oefening. Steeds een beetje. Er is geen meetlat, geen succes, geen falen. Er is alleen de herinnering, de vonk soms als je hoort wat je horen moet, tussen het geraas van de wereld. En dan weer opnieuw luisteren of er iemand spreekt, wat er te horen is achter de dingen van de dag. Om als verantwoordelijke mensen te leven – in de zin van antwoord, je eigen unieke antwoord, je eigen ja op het leven. Kom maar, wek maar mijn oor.
Tot zover vanochtend. Een hele goede woensdag gewenst, nog een paar dagen en dan is het Pasen. En natuurlijk vrede gewenst -en alle goeds.
