Met vallen en opstaan
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Met vallen en opstaan – PopUpGedachte dinsdag 15 april 2025
Opstaan, dat gaat niet altijd vanzelf. Gisteren was ik nog te beroerd om mijn bed uit te komen, maar ik geloof dat ik geluk heb want vandaag zit ik hier weer. Nog enigszins verkouden. Opstaan is niet altijd eenvoudig. Het is waar deze week heengaat in de christelijke traditie: opstaan. De paasochtend, het belangrijkste feest in de christelijke traditie. Kerst schijnt er pas later bij te zijn gekomen, maar de opstandingsochtend, het nieuwe leven als dwars door het donker en de dood heen. Daar verandert de wereld. Zoals je het nu om je heen ziet; uit al die dorre takken, wringt zich nieuw leven tevoorschijn, bloesems hangen uitbundig in de parken en boven de straten. De kastanjeboom bij ons voor die we zo grondig moesten snoeien dat je je afvroeg of die dat zou overleven, uit allerlei hoeken en gaten van die boom kwamen jonge takjes tevoorschijn met van die grote vijfvingerige bladen. Het leeft, het werkt, een nieuw seizoen komt eraan.
Deze dagen gaan over opstaan, maar net zo goed over vallen. Want dat is minstens zo belangrijk in die christelijke levensfilosofie; de ruimte voor het vallen, onderuit gaan, falen, je doel missen – de ene keer het zonde, de andere keer lijden, of de afwezigheid van God. Het maakt niet uit, de teksten staan er bol van. En de rabbi is deze dagen op weg naar het donkerste hoekje van zijn leven, het donkerste hoekje van de wereld, de extreme verlatenheid. Opdat die plek nooit meer helemaal verlaten zal zijn.
Vandaag zegt in de teksten één van de leerlingen dat hij natuurlijk de rabbi niet in de steek laat. Dit staat er. Jezus zegt weer wat cryptisch “Waar Ik heenga, kunt gij niet komen”. Simon Petrus, haantje de voorste, zegt natuurlijk 'Heer, waar gaat Gij naar toe?' Jezus gaf hem ten antwoord: 'Waar Ik heenga, kunt gij Mij nu niet volgen, later wel.' Petrus vroeg Hem: 'Heer, waarom kan ik U niet terstond volgen? Mijn leven zal ik voor U geven.' Jezus antwoordde: Uw leven zult gij voor Mij geven? Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Nog eer de haan kraait, zult ge Mij driemaal verloochend hebben.'
En het is een van de meest iconische verhalen geworden. Haantje de voorste die bij het hanengekraai van de volgende ochtend beseft dat hij inderdaad niet bereid was om de rabbi te volgen, vreesde voor de dood en voor geassocieerd te worden met de rabbi, vreesde voor de haat en dacht; als ik nu eens lieg, dan kan ik bij Jezus in de buurt blijven. Tot zijn spijt, zijn grote spijt.
Toch is het boeiende van dit verhaal dat dit niet het einde is. De grootspraak, het lef, de moed en de deceptie, het verraad, het falen. Het is allemaal onderdeel van de weg. Na Pasen in de ontmoeting met de opgestane rabbi, wordt Petrus weer opgenomen in de kring en een belangrijke drager van het gedachtegoed van christendom. Juist hij. Er is geen schande in vallen, en als die schande er wel is, dan is die schande niet het eind maar juist het begin. Wie voorzichtig wil voorkomen dat ‘ie faalt kan ook niet zo snel leren als Petrus doet. Het is beter voor je gemoedsrust, maar vertraagt de leercyclus.
In al die situaties waar je soms domweg maar begint omdat je niet kunt blijven stilzitten middenin het onrecht dat je ervaart – waar je dan bekritiseert wordt door anderen die zich hier al veel langer mee bezig houden – daar zit het begin van het leren, het groeien. Ik heb zo hard moeten leren als het aankomt op de situatie van vluchtelingen in Europa en ben nog lang niet uitgeleerd. Ik ben hard aan het leren als het aankomt op de situatie van Israel en Palestina en nog lang niet uitgeleerd, aan het leren over de onheuse scheiding die gemaakt wordt tussen Islam en Christendom of tussen Oosters en Westers. Er zijn verschillen, maar hoe komen we zover dat we ze leren vieren in plaats van vrezen. En ik zal nog regelmatig de neus stoten – en reken na het verhaal van Petrus op het opstaan dat bij het vallen hoort. Deze Pasen en elke keer.
Tot zover vandaag. Een gezegende dag gewenst, met vallen en opstaan en vertrouwen – PS. Nog 4 dagen met de crowdfunding! Het wordt nog spannend. Check hier de stand en doe mee als je wilt. Dank aan iedereen die al meedoet met deze of al eerder maandelijkse donaties heeft ingezet in een eerdere ronde. Vrede gewenst en alle goeds.
