Geloofwaardig
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Geloofwaardig – PopUpGedachte vrijdag 11 april 2025
Het stikt van de kerkgebouwen in ons land. Het zijn huizen waarin geloof wordt verkondigd en bewaard. Veel van de gebouwen staan leeg, veel van het geloof dat ooit vanzelfsprekend was, beschouwt men door de bank genomen als achterhaald en ouderwets. Geloof je? Of nog directer: gelóóf jij nog? De verrassing dat er mensen zijn die best wel middenin het leven staan en dan toch er een geloof op nahouden dat te maken heeft met wonderen en Jezus en hemelen of – god verhoede – iets met een hel – die verrassing is vaak groot. Zeker in seculier Amsterdam, al keert het tij een beetje. En de gemiddelde gelovige schuttert dan wat en bromt dat er wel geloof is maar natuurlijk niet zoals je denkt of niet zoals die anderen of wel progressief of zoiets.
Na mijn studie theologie en middenin mijn zoektocht naar geloven anno nu – begon het woord geloof an sich langzaam plaats te maken voor een zoektocht naar geloofwaardigheid. Wat uit dat geloven is nou de moeite waard. Wat uit dat hele verhaal maakt nou de boel geloofwaardig. En dan is er één kerkgebouw in Nederland wat de gemiddelde geloofwaardigheid al maanden met enorme hoeveelheden naar boven haalt. In al die kerkgebouwen hangen ongeveer dezelfde objecten, worden dezelfde teksten gelezen en klinkt er soortgelijke muziek, soms op hele noten, soms met knallende gitaren – maar in die ene woont een gezin. Het huis van God is een huis van de familie Babayants geworden, en juist daardoor nog meer een huis van God.
De kerk is gewoon een plek met een deur, stoelen en een keuken. Tot er een kerkdienst aan de gang is, want die mag je niet verstoren. Tenminste niet als autoriteiten. Even wordt in onze geseculariseerde wereld de autoriteit van de Eeuwige boven die van politie, justitie en regering gesteld. En dus zou je kunnen zeggen dat Faber en de IND al een poosje met eerbied (tenminste dat hoop je dan, groeiende eerbied zou ik zeggen) wachten tot de kerkdienst voorbij is. Maar die gaat niet voorbij, niet voordat de familie Babayants veilig is en hun in Nederland gewortelde kinderen een veilige plek hebben om te leven.
In dit godshuis wordt God erkend als een macht boven die van de staat. We vinden ons in Nederland allemaal slimmer dan de staat ongeveer en kijken heus zelf wel wat we doen. Maar als het erop aankomt, als je echt vindt dat je moet blijven staan en niet uit de weg moet gaan – dan wordt er moed vereist en een hoop geloof. En deze Kampense kerk met de niet aflatende stroom van voorgangers die daar uur in, uur uit, 24 uur per dag, maandenlang de viering gaande houden – daar is geloof te vinden. En hoop. En liefde. Die grote woorden, die altijd een beetje wollig klinken, zijn nu opeens aanraakbaar. In al hun kwetsbaarheid. Want uitzichtloos is het ook. Wie een beetje Faber volgt in de media, hoeft geen enkele redelijkheid van deze bewindspersoon te verwachten. Laat staan iets van genade of realiteitszin of besef dat harde regels een betere wereld niet automatisch dichterbij brengen.
En toch dan blijven zitten. Omdat je niet anders kan. Misschien een beetje zoals die Palestijn die bij een wake zei: ik was naar Amerika gevlucht, want ik zag geen enkel perspectief voor de Palestijnen. Ik had het opgegeven. Maar na 7 oktober en wat daarop volgde, realiseerde ik me dat ik de luxe van de wanhoop me niet langer kon veroorloven. En nu ben ik hier, en sta ik met zovelen op tegen onrecht en hoop weer actief – tegen de klippen op – op een toekomst. ‘De luxe van de wanhoop’ – ik vergeet die zin nooit weer.
De rabbi zegt vandaag in de lezing: “Als Ik de werken van mijn Vader niet doe, behoeft gij Mij niet te geloven, maar zo Ik ze wel doe, gelooft dan die werken, als ge Mij niet wilt geloven. Dan zult gij inzien en erkennen, dat de Vader in Mij is en Ik in de Vader ben.” Geloof dan de werken, als u mij niet wil geloven. Er is een kerk in Kampen die het geloven waard is. En in al die andere probeert men – met vallen en opstaan – de bron voor dit soort acties te bewaren opdat mensen op kunnen staan en de dingen kunnen doen die het geloven waard zijn. Als het er op aankomt.
Tot zover vandaag. Een hele goede vrijdag gewenst – en vrede, en alle goed.
PS - aan het crowdfunden voor een nieuw seizoen van initiatieven, teksten, acties - doe je mee?
