Wie dient nou wie?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Wie dient nou wie? – PopUpGedachte 22 oktober 2024
Ze hebben de job van hun leven gevonden. Ik zeg het ze niet, maar denk het wel; deze jonge mensen zijn niet meer geschikt voor enige andere job, zoveel toewijding klinkt er in hun woorden, zo bevlogen, onderling betrokken, zo goed is dit. De banenmarkt hier in dit prachtige stadje tegen de noordgrens van Bosnië is benauwend klein, iedereen trekt weg. Of iedereen wil weg, misschien dat ook wel. Zowel vluchtelingen op doorreis als Bosniërs die hier wonen. Maar deze drie niet, ze vonden een baan bij een organisatie die hulp verleent aan vluchtelingen hier. Ze begeleiden minderjarigen en dat klinkt rustig maar in de praktijk is het dat allerminst. Naast het werk in het vluchtelingenkamp en de zorg voor kinderen en tieners die zonder enige familie onderweg zijn naar Europa, rijden ze dag in dag uit langs de grens. En dag in, dag uit pikken ze mensen op, zoals die drie jongens gisteren. Het is koud, maar ze lopen op blote voeten en in korte broek. Drijfnat en doodmoe. Geen tas, jas of telefoon meer. Slachtoffer van de grenswachten in Kroatie. Nu eens zijn het drie jongens, dan weer hele gezinnen. Je maag die omdraait bij de verhalen van moeders met intussen apathisch geworden baby’s opgesloten door die grenswachten voor dagen zonder eten en drinken om dan alsnog te worden teruggejaagd naar Bosnië.
En ze helpen, deze drie. Samen met hun collega’s. Met hart en ziel en van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. In ploegendienst. Ze steunen mekaar, huilen als het niet meer gaat en vormen een familie. Niets maakt hen gelukkiger, zo kan ik het ook zeggen denk ik, dan te doen wat ze hier doen. Één van hen vond het toch een beetje veel worden, een tijdje terug. Hij vond een baan als ambtenaar. Hij hield het er vijftien dagen uit, toen was hij weer terug. Het is niet voor iedereen, maar wel voor deze fantastische mensen.
En onwillekeurig denk je; wie helpt nou wie. Natuurlijk, de organisatie heeft de helpende hand. Tegelijk zijn deze drie geholpen met de meest betekenisvolle plek die ze zich kunnen bedenken. Geven ze alles én ontvangen ze alles, dat toch ook. Het stroomt heen en weer. En misschien is dat wel wat je hoopt dat het is, als het gaat om helpen, of zorgen, of dienen. Onderling en misschien ook wel, realiseer ik me vandaag, tussen mens en God. Godsdienst is god dienen, zeggen ze, maar dat zou weleens te eenzijdig kunnen zijn. Een fragment uit een beeldverhaal van Jezus van Nazareth:
“Gelukkig de dienaars, die de heer bij zijn komst wakende zal vinden. Voorwaar, Ik zeg u: Hij zal zich omgorden, hen aan tafel nodigen en langs hen gaan om te bedienen.”
Misschien gaat dat niet precies over God, maar misschien ook wel. God, die aan tafel nodigt, zich ee schort omknoopt en informeert wat je zou willen drinken. Godsdienst is god die dient? De eeuwige, de Liefde, de vader & moeder van het leven die je ziet. Zoals een ouder dat doet. Als de Eeuwige Vader genoemd wordt, dan weet iedereen die een beetje een goede vader of moeder heeft gehad of wil zijn, dat kinderen niet bestaan om jou te dienen, maar jij wel degelijk hen. Om te groeien tot zelfstandigheid, natuurlijk. Maar wat een zorg.
Als God de mens dient, wat betekent dat dan voor mij als mens, als gast aan tafel, als kind misschien in deze wereld? Nou in elk geval niet dat ik omzichtig door de wereld loop om toch maar niet de Eeuwige te irriteren of verstoren – dan hebben we een beetje een disfunctioneel gezin te pakken. Danus gaat het over het leven zoeken, meemaken, ontdekken, je laten verzorgen ook om met toewijding, liefde en groeiende wijsheid te doen wat je hand vindt om te doen. Er is geen groter plezier voor degene die bedient, dan dat je geniet van het moment, van de tafel, het eten en het gezelschap. En voor de ouder? Dat je opgroeit tot eigen zelfstandigheid, niet voor hen maar voor de wereld. Om je te dienen, zegt de Eeuwige. Alsof de eeuwige zijn rol gevonden heeft, zoals de drie Bosnische jonge mensen hier, met volle toewijding. Opdat je leeft.
Tot zover even vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst – en vrede, en alle goeds.
