Mijn plek in het geheel
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Mijn plek in het geheel
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag te beginnen. Vandaag met de titel
Mijn plek in het geheel – PopUpGedachte dinsdag 8 november 2022
We leven in een wereld waarin er erg veel aandacht wordt gegeven aan de opdracht om gelukkig te zijn. Het is belangrijk dat je een gelukkig leven lijdt en daarvoor kun je allerlei cursussen volgen, boeken lezen en coaches spreken die je helpen om keuzes te maken. Het wordt ook wel anders geformuleerd; dat het belangrijk is dat ik m’n grote potentieel bereik. Dus alles eruit haal wat erin zit. In mij, dan, zogezegd. Het lijkt er veel op dat het eigen individu aan de top van de voedselketen staat. Die mens kan zich dan wel ergens voor inzetten, of zich ergens aan overgeven, maar dat moet dan eigenlijk wel uit een authentieke, persoonlijke drive voortkomen. Wat wil jij, wat kan jij, wie ben jij?
En dat is prachtig. Ook al schrijf ik het misschien een heel klein beetje cynisch. Maar dat is niet helemaal eerlijk. We zijn allemaal uniek gecreëerd en dat barst van schoonheid en goedheid en dat we in een periode van de wereldgeschiedenis leven waarin er erkenning is voor individualiteit is fantastisch. En terecht. En in lijn met heel veel uit de Bijbelse teksten. Tegelijk is er ook een probleempje want er zijn nog nooit zoveel anti-depressiva geslikt als nu, we zijn ook een soort burn-out generatie, de druk op bijvoorbeeld jongeren is bijna ondraaglijk.
Wellicht hebben we met de groeistuip naar individualiteit ook een en ander over het hoofd gezien. Niet dat we terug moeten naar vroeger, maar er moet ook nog iets anders groeien, een ander inzicht. Want we zijn God niet. Dat is misschien wel een van de belangrijkste bijdrages van monotheïsme aan het zelfbegrip van de mens: er is één God en jij bent dat niet. Bedoeld om een last van je schouders te nemen en op een andere manier je plek in te nemen in het geheel der dingen. Gaat het erom dat jij gelukkig bent? Nou, tot op zekere hoogte, want jij bent God niet. Je staat ergens in de orde der dingen, als deel van het geheel en binnen die rol is het fijn als jij gelukkig bent – maar het is niet het doel van de wereld. Noch van jouw leven. En dat dit voor sommigen een beetje pittig klinkt, is een illustratie van de eerdere voor-de-vuist-weg analyse van de tijdsgeest.
Vandaag lees ik een uitspraak van Jezus van Nazareth die niet heel lekker past in onze cultuur. Het is hierarchisch en top-down, maar uiteindelijk tóch interessant – gezien de uitdagingen van vandaag. Dit staat er:
In die tijd sprak Jezus: Wie van u zal tot de knecht die hij in dienst heeft als ploeger of veehoeder bij diens thuiskomst van het land zeggen: Kom meteen aan tafel en tast toe? Zal hij niet eerder zeggen: Maak mijn maaltijd klaar, omgord je en bedien mij terwijl ik eet en drink; daarna kun je zelf eten en drinken? Moet hij die knecht soms dankbaar zijn, omdat hij heeft uitgevoerd wat hem is opgedragen? Zo is het ook met u: wanneer ge alles hebt gedaan wat u opgedragen werd, zegt dan: Wij zijn onnutte knechten; wij hebben alleen maar onze plicht gedaan.'
Ok, Jezus. Een soort slavernij voel ik hier toch. Maar als ik een poging doe het welwillend te lezen, dan zou je kunnen zeggen: als een game-developer een game heeft gemaakt dan kan hij niet de rest van zijn tijd aan het spelen van die game besteden. Zijn baas betaalt hem voor het werk en geeft hem of haar een nieuwe opdracht. Als een fietsenmaker een fiets heeft gemaakt, mag hij daar niet op naar huis fietsen. De eigenaar van de fiets betaalt hem voor het werk en hij gaat door met de volgende fiets.
Jezus zelf ging zo te werk. Hij pakte niet de eer voor z’n werk, maar zei steeds: ik doe slechts de taak die ik van mijn Vader gekregen heb – waarbij hij niet doelde op Jozef maar op de Eeuwige zelf. Dit is mijn werk.
Misschien is het wel een fijne lens voor wat mij te doen staat op aarde. Het gaat niet over ultieme zelfverwerkelijking of mijn hoogste geluk; maar wat staat er te doen, wat moet er gebeuren, wat is mijn taak in het geheel der dingen. Laat ik dat met liefde en toewijding doen. De wereld is niet voor mij geschapen maar uit liefde voor de wereld zelf. Laat ik daar mijn rol in pakken en als ik dat gedaan heb, deed ik niet meer dan het gewone. En laat ik de regie en de impact ervan ook weer aan de eigenaar van die wereld. Want ik heb de wereld niet bedacht, ik wordt alleen gedacht er naar mijn beste weten voor te zorgen.
Tot zover even vandaag. Genoeg voor mij in elk geval om mijn hoofd en hart vandaag aan te wijden – morgen weer een nieuwe popupgedachte – meer te vinden op popupgedachte.nl – mocht je willen bijdragen aan deze podcast, dan heel graag! Dat kan ook daar. En voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
