Wat kan er mis gaan?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Wat kan er mis gaan?
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag te beginnen. Vandaag met de titel
Wat kan er mis gaan? – PopUpGedachte vrijdag 4 april 2025
Wat er mis kan gaan? Nou, alles ongeveer. De hele dag door. Dat weten we niet, of tenminste dat willen we niet echt weten – gaat ook niet eigenlijk, want dan kom je toch niet meer van je plek. En tegelijk is het ook wel een beetje het geval natuurlijk. Dat het allemaal mis kan gaan, de hele tijd.
Tegelijk ook niet, net zo goed niet. Al die dingen waarvan je bang bent dat ze misgaan; dat je bijdrage niet wordt gewaardeerd, dat de opdrachtgever chagerijnig wordt omdat je iets niet hebt opgeleverd, dat die vriendin boos is, dat je het bed niet uitkomt, dat het deze keer niet gaat lopen – al die dingen; als ze mis gaan, wat gaat er dan helemaal mis? Vaak helpt alleen die retorische vraag al om weer even adem te halen.
Dus we leven in een mooie mix; alles kan misgaan en dat willen we niet weten. De dingen waar we voor vrezen dat ze mis gaan, als we daar even over doordenken is het ook net het einde van de wereld, als die misgaan. Lekker, zo ligt ons paradoxale leventje weer even uitgestald voor ons.
Maandag begint officieel de periode van crowdfunding, nu deel ik die al met bekenden, familie, vrienden, hier. Het helpt namelijk als die teller al even van de nul af is voordat de website publiek zichtbaar wordt. Zo werkt dat nu eenmaal. En ik doe het al een poosje maar elke keer is het weer zweten. Er tegenop zien. Want je vraagt nogal wat; het is de uitnodiging bij te dragen aan deze PopUpGedachten en aan allerlei projecten waarvan ik nog niet weet welke gaan komen – maar waarvan we ondertussen echt wel weten dát ze komen of dat de vraag komt. En dat het tof zou zijn als iemand er ja op zou kunnen zeggen. Als er tijd zou zijn of een beetje middelen. En dan doe ik aan het eind van het jaar verslag. Zo komt er dus maandag een verslag van afgelopen jaar – en dat is altijd te gek want er is zóveel gebeurd. Maar de vraag: ga je weer of voor het eerst mee? Doe je mee? Die is blijvend spannend. Wat er mis kan gaan? Voor mijn gevoel toch alles. En tegelijk ook niets. Want je kunt het gewoon weer gaan doen en dan maar zien.
Bij het lezen van de tekst van vanochtend dacht ik eerst: dit is echt niet waar. Daarom sprong het zinnetje eruit tussen de andere teksten van de dag. En tegelijk is het ook troostrijk of bemoedigend. Dat is gek; hoe iets wat je niet per se gelooft of waar je brein van zegt; nou, dat is wel een beetje overtrokken – dat dit toch heilzaam kan zijn. Misschien heeft dat wel te maken met die vreemde mix van het besef dat álles mis kan gaan – en dat wat we vrezen dat er misgaat niet zo vreeswekkend is als we er goed naar kijken.
Dit zinnetje: “Veel rampen zullen de vrome bedreigen,
uit elk daarvan redt hem of haar de Eeuwige.”
De vrome, als in degene met vertrouwen of geloof of hoop. Niet per se degene met de uitgestreken tronie, vrome is in onze cultuur meer een scheldwoord. Maar dat was het voor de dichter niet. Ga ik vanuit.
Vele rampen zullen dreigen. Álles kan misgaan, de hele tijd. En hoe meer vertrouwen of geloof of hoop, hoe meer er mis kan gaan en ook mis gaat trouwens. Dat is volgens mij wel de gedachte. Wie het niet vertrouwt, die gaat niets aan – kan er misschien ook minder gebeuren. Wie het wel vertrouwt, ja daar regent het rampen of mogelijke rampen. En uit elk daarvan redt de Eeuwige. Nou, dat is het stukje wat ik dus niet helemaal geloof. Dat klinkt wel heel voorspoedig. Te voorspoedig. Tot ik die tekst nog eens en nog eens lees – zo werkt dat dit met dit soort teksten. Want er klopt wél iets van, iets in de ervaring. Dat ook de shit die je gebeurt, daar waar het pijn doet – niet het einde van het verhaal is. Dat de ramp die gebeurt altijd weer een lichtpunt had en me vormde tot wie ik ben. Ik had het niet willen meemaken, ik wil niet terug naar de pijn – maar ik ben er wel. En leef. En dat is misschien dan toch een soort redding, een veerkracht en een groeiend vertrouwen.
Tot zover even vandaag. Wil je vast even kijken naar de crowdfunding en hoe dat zit, klik hier. Wie nu al weet dat ie mee wil doen, heel graag! Zeer welkom! Dan helpen we de teller van de nul af en begint het maandag echt.
Voor nu en voor vandaag; een hele goede vrijdag gewenst – met vertrouwen en veerkracht – en vrede, dat misschien wel vooral. En alle goeds.
