Er moeten mensen zijn
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Er moeten mensen zijn - PopUpGedachte woensdag 5 februari 2025
Dat is de titel en de beginregel van een van de prachtigste teksten van Toon Hermans. Er moeten mensen zijn die zonnen op hangen. Ik moet eraan denken vanwege de Walk of Shame, de momenten dat we met een groepje mensen tijd doorbrengen aan de grenzen van Europa met hen die daar vast zijn gelopen, die zitten te wachten, die hopen op een toekomst maar daar bij lange na niet zijn. Waar we samen eten, spelletjes doen, dansen, allerlei gekkigheid verzinnen om verbinding te voelen en even iets van licht te ervaren samen. Hoe nodig dat is, hoe er altijd stemmetjes in je hoofd zijn die zeggen dat het geen zin heeft of dat het toch een beetje raar is allemaal – dansen met een bluetoothspeaker op een plein in de late avond met pas aangekomen vluchtelingen uit zulke verre landen. En dan er toch te zijn en te zien hoe belangrijk het is. Niet alleen daar, overal. En dat het belangrijk is die momenten te bewaken, om zoals Paulus schrijft op te passen “dat er geen giftige kiem opschiet die onrust veroorzaakt en met zijn bitterheid velen besmet.” Daarom vanochtend Toon Hermans. Er moeten mensen zijn:
Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.
Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.
Die mensen moeten er zijn.
Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof
ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mondharmonica spelen.
Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.
Die lente maken
van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw,
licht.
Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkeloze hemel
toch in de wolken zijn
zo hoog
ze springen touwtje
langs de regenboog
als iemand heeft gezegd:
kom maar in mijn armen
Bij dat soort mensen wil ik horen
Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
Er moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven
Mensen die namen kerven
in een boom
vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien
naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor:
ik hou van jou
Ja,
er moeten mensen zijn
met tranen
als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten
Weet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooiigheid
Ze roepen van de daken
dat er liefde is
en wonder
als al die anderen schreeuwen:
alles heeft geen zin
dan blijven zij roepen:
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde
weer een nieuw begin
Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
i love you in het zand
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan
en vallen
en vallen
en vallen
en OPSTAAN
Bij dát soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR
Toon Hermans
