En dan begint het pas
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
En dan begint het pas – PopUpGedachte maandag 6 januari 2025
De eerste maandag van 2025, een kakelvers nieuw jaar ligt te wachten. De één kan rustig beginnen, de ander begint al met een knoop in de maag vanwege de hoeveelheid die wacht. Maar hopelijk hebben we allemaal iets van rust gevonden. Kerst ligt al weer ver achter ons, tenminste zo voelt het hier. Er werd gezongen en gevierd rondom een Kerstkind, er werd gegeten en gedronken met vrienden en familie – er werd gevierd en gerouwd om gemis van dierbaren of de pijnlijke constatering dat het niet geworden is wat je hoopte dat het was. En nu is het alweer januari.
Het verraste me vanochtend bij de lezing van de tekst dat ik die hele kerstgedachte zo’n beetje alweer vergeten was. Dat idee dat het goede zelf onder de mensen is komen wonen, de éénwording van het goddelijke en het menselijke en de oneindige mogelijkheden die dat met zich meebracht. Terwijl; nu begint het pas. En ik had die hele baby netjes opgesloten in het kerstverhaal, ging Oud & Nieuw vieren en zelfs nog even een heuse sneeuwpop bouwen met m’n gezin gisterochtend, net voor het begon te regenen. Maar die Bijbel gaat natuurlijk door met het verhaal en vanochtend lees ik dit, bij Matteüs, een van de vier verhalen over het leven van Jezus. Hij citeert een voor hen bekende quote van een profeet die zegt:
Het volk dat in de duisternis zat, heeft een groot licht aanschouwd; en over hen
die in het land van de schaduw van de dood gezeten waren, over hen is een licht opgegaan.
Dus het licht is aan. Dat kleine mannetje geboren in Bethlehem, kwam niet om op z’n handen te zitten. Je hoort even een paar jaar niet van hem, maar dan keert’ie terug en begint een verhaal te vertellen over de nieuwe wereld die begonnen is. En dus doe ik even een paar stappen terug, terug over de sneeuwman en Oud en Nieuw, naar Kerst en geboorte en nieuw geloof dat het leven niet vastligt. Dat overheersing door ofwel religieuze structuren ofwel politieke machten – of gewoon de cynische realiteit van het leven – dat dit niet het einde is, maar dat daar middenin nieuwe mogelijkheden worden geboren. Dat God zelf onder de mensen woont, dat in jouzelf en mijzelf die werkelijkheid aanwezig is. En dat je zo aan het nieuwe jaar begint. Met iets van moed en hoop, en het zien van mogelijkhden, onooglijk soms – het hoeft niet de hemel te bestormen, die is er namelijk al, onder ons.
De straten zijn stil hier, ik heb nog niet heel veel zin om het werk op te pakken. Maar deze gedachte brengt wel een boeiende energie – een nieuwsgierige blik naar wat er op zal duiken op het pad. En de vraag hoe ik deel kan zijn van een beweging van licht, hoe ik met mijn hart en ziel uit die schaduw kan stappen – de schaduw van de dood zoals de profeet dat schrijft.
Tot zover even voor vandaag. Een hele goede maandag gewenst, en licht en lichtheid als de dag begint – of eindigt, afhankelijk van wanneer je dit hoort of leest. Morgen weer een nieuwe PopUpGedachte, voor nu en voor vandaag: vrede gewenst, en alle goeds.
