Om te vieren
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Om te vieren – PopUpGedachte vrijdag 6 december 2024
Het leven is niet altijd eenvoudig. En of je goede inzet nou iets zal opleveren, wat weten we er nou van? Heeft het uberhaupt zin om je er voor in te zetten of moet je toch gewoon maar de dingen eenvoudig houden, niet teveel proberen, kop onder het maaiveld houden want het leven is van zichzelf al uitdagend genoeg.
Maar dan denk ik aan die bisschop op de conferentie van afgelopen week, opeens was er op de Duitse Kirchentag een beetje draagvlak zo leek het. Zou het mogelijk zijn om als kerken een reddingsschip te kopen en de Middellandse Zee op te sturen. Een soort We Gaan Ze Halen maar dan nog veel duurder en gericht op een blijvende reddingsoperatie. Binnen een paar weken waren de handen ervoor op elkaar en was er een groep gevormd van kerken, organisaties, bedrijven. En lag er 1,2 miljoen op tafel, niet veel later een schip. Vandaag de dag varen er vier rond, door deze samenwerkende partijen. En Aegean Boat Report, je weet wel, Tommy. Waar ik begin deze week iets over deelde; de Zweed die vanuit zijn eigen huis zo’n dertig noodberichten per nacht krijgt en ze opvolgt om hulp voor hen te zoeken om vervolgens met grote precisie wekelijks te registreren hoeveel mensen er oversteken, teruggeduwd worden en wat er verder gebeurt. Een één-mens levenslijn voor 50.000 mensen per jaar? In vier dagen is de campagne door het dak gegaan; zoveel mensen die ‘vriend’ zijn geworden, zoveel bijdrages. Om te vieren. Of simpelweg mijn dochter die vertelt hoe ze de klassen rond mocht, want het was haar verjaardag. En die dan als maatje om mee te gaan op deze uitdeeltocht het meisje uitkiest dat haar regelmatig naar behandelt. ‘Als ik aardig doe tegen haar, wordt ze misschien wel aardig tegen mij’, zegt ze met een flonkering in haar ogen en een lach op haar gezicht. Er is zoveel te vieren.
Aan dit alles en nog veel meer moet ik denken bij de tekst van vandaag. De Psalmdichter schrijft, ergens heel lang geleden, ver voor Christus, het volgende:
“Ik reken er op nog tijds mijn leven,
de weldaden van de Eeuwige te ervaren.
Zie uit naar de Eeuwige en houd dapper stand,
wees moedig van hart en vertrouw op de Eeuwige.
Heel veel God en Eeuwige in deze psalm, voor hen die weinig op hebben met een God in de hemel misschien een beetje pittig maar besef dat het statement van zo’n tekst niet is dat er een God bestaat. Dat was volkomen vanzelfsprekend, een andere optie in het denken was er niet. Het statement was hoe die God dan zou zijn. En wat dit betekent voor je keuzes in je leven. En één ervan is; volhouden, moed, uitzien naar recht en genade – moed en vertrouwen houden. En erop rekenen dat je daarvan nog de vruchten ziet in dit leven. Niet dat het allemaal peis en vree wordt, om het op z’n oud Nederlands te zeggen – maar wel cadeautjes, momenten om te vieren, die bevestigen dat het zin had om je uit te strekken en het risico te nemen.
Houdt stand, houdt moed. Ook als het stormt zoals vandaag. En tel die momenten. Een zegetocht is het niet. Ik kan verdrietig en verslagen worden van de vele mensen die soms heel dichtbij, zo hard hulp nodig hebben. En dat ik niet weet hoe en wat. Maar toch, als dan op de dag na die nacht van onvermogen, blijkt dat de tijd nemen met iemand, een knuffel, een beetje innerlijke rust houden en in verbinding blijven, al zoveel goeds doet. Dan houden we maar moed en vertrouwen op de Eeuwige. Dat de wereld niet zielloos en zinloos rondtolt, maar dat hoop in ons en rondom ons werkelijk aanwezig is, nodig is – en soms ook nog eens werkelijkheid wordt, al is het maar deels.
Tot zover vandaag even. Een hele goede vrijdag gewenst – en een heel goed weekend. Voor nu en voor vandaag: vrede gewenst, en alle goeds
