Is er iemand die voor je zorgt
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Is er iemand die voor je zorgt?
Nogal belangrijk, het idee dat iemand voor je zorgt. Als dat ontbreekt, of onvoldoende voelt, dan ben je zo onwijs kwetsbaar. Tegelijk; heel veel zorg die er voor ons is, zien we helemaal niet. Kan ik werkelijk de diepte van de zorg die mijn ouders voor mij hadden, inschatten? De vreugde en liefde voelen die zij ervoeren, toen ik geboren werd? Onmogelijk. Het is soms makkelijker om de ingewikkelde momenten terug te halen, dan de liefhebbende momenten. Alsof de basis vanzelfsprekend is, en vooral de uitzondering opvallend. Wat natuurlijk betekent in mijn geval dat ik ongelofelijk dankbaar mag zijn dat het de uitzondering was. En dat de regel liefde, zorg, aandacht en toewijding is geweest.
En nu? Nu zij niet langer mijn grote beschermers en opvoeders zijn. Wat dan? Moet ik het zelf doen of is er nog een ring daarbuiten van zorg en aandacht? Als de zonsondergang tranentrekkend mooi is, als mijn vrienden door de shit heen gaan, maar ook toch er weer uitkomen – soms als door een wonder. Als ik zelf door het donker heen kruip en de aan de andere kant verlicht uitkom. Toch soms, in elk geval. En het lijkt wel alsof er twee logische reacties zijn: trots en dankbaarheid dat je zelf de shit overleeft. En als er een God is waarom is die shit er dan. En dankbaarheid naar de Eeuwige die op de donkere momenten in je leven toch je hand weer weet te vinden, net voor je onder lijkt te gaan en via vrienden, familie of je eigen energie, je weer op je pootjes zet.
Weerstand levert die laatste gedachte op, natuurlijk. Waarom zou je dat aan de Eeuwige wijten? Als die er is, had het niet hoeven gebeuren in the first place én het waren toch vrienden, familie, geliefden of jezelf?
Het is de ervaring van gelovigen sinds eeuwen en eeuwen; dat niemand behoedt wordt in dit leven voor de ellende die gebeurt. Dat de Eeuwige dat ook niet belooft en niet kan of niet wil – er zijn altijd menselijke grootmachten die zeggen dat ze je zullen behoeden voor het kwaad, politiek of anderszins. Die moet je altijd wantrouwen. De goddelijke aanwezigheid gaat liever zelf door de shit heen in de figuur van de rabbi van Nazareth en leert zo volgelingen het donker niet meer eindeloos te vrezen. Je bent er nooit meer alleen.
Ik lees vandaag een stuk uit een profetie waar de gezegd wordt:
Zo spreekt de Eeuwige: “Toen Israël nog jong was, kreeg Ik hem lief en uit Egypte heb Ik mijn zoon geroepen.
- En dan volgt een stukje hoe ze alles en iedereen daarvoor bedanken, behalve God zelf
En dat terwijl Ik toch degene ben die hen heeft leren lopen, die hen bij de armen heeft gevat. Zij echter wilden maar niet weten dat Ik het was die hen behoedde.
Ouder zijn is soms een ondankbare taak. Je helpt je kinderen op weg naar zelfstandigheid – maar als ze zelfstandig zijn is er lang niet altijd het besef wat het anderen gekost heeft om je daar te brengen. Ik weet dat ook niet van de mensen die mij allemaal hebben gebracht waar ik ben. Ik probeer het te zien en de juiste eer en dank te geven – maar het is zóveel. Zoveel verschillende mensen ook. Het lukt me met de crowdfunding al niet om iedereen persoonlijk te danken, laat staan voor mijn leven.
De spiritualiteit van christendom is er niet één die vertrouwt dat het kwaad je niet treft. Dat helpt ook niet, want dan blijf je altijd bang dat het op een gegeven moment tóch misgaat. Deze spiritualiteit leert je de Eeuwige te danken voor hulp, liefde en zorg die opduikt áls het donker je omvat. Dan zijn het de mensen die het doen, maar dat heeft een bron. En het helpt om dat te zien om een volgend moment met wat vertrouwen tegemoet te treden, dan zijn er deze mensen, of anderen of je eigen energie – want de bron is niet tijds- en plaatsgebonden. Dat is het idee.
Tot zover de popupgedachte van vandaag – over vertrouwen, toch de gok van geloven en wat dat brengt. Een hele goede vrijdag gewenst en een goed weekend – en vrede, en alle goeds.
