Bang zijn
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Bang zijn - PopUpGedachte woensdag 8 januari 2025
‘Ik kan best wel bang zijn, als ik de ontwikkelingen allemaal zie’, zo zei een op zichzelf vrolijke man van ongeveer mijn leeftijd gisteren tegen mij. Het was een nieuwjaarsborrel van één van de belangrijke podia in de stad, ik was gevraagd om iets te zeggen over hoop en vrede en grapte min of meer dat het er behoorlijk donker uit moest zien in de wereld als Amsterdamse podia als deze een dominee gaan vragen om iets over hoop te komen zeggen. Het is niet langer vreemd dat mensen met alle mogelijkheden en keuzes in het leven, in het rijke Westen, aangeven dat ze best wel bang zijn. Reden genoeg, ik ga ze niet allemaal opsommen, het is nog vroeg op de ochtend - er lichtjes aan refereren is genoeg op de nuchtere maag.
Vandaag in de lezing van de dag staat een boeiend zinnetje over de liefde en de angst. NIet dat het erg is om bang te zijn, het kan heel volwassen zijn om eens je niet groter voor te doen dan je bent en angst is één van onze basis emoties, zoals woede, vreugde en verdriet dat ook is. Laten we die niet proberen uit ons leven te poetsen, want daar wordt het maar oppervlakkig van. Toch mag angst ook terug naar redelijke proporties, als gezond onderdeel van ons leven. Want ze heeft de neiging om een grotere plek in te nemen dan goed voor een mens is. Dit staat er vanochtend, in vervolg op de lezing van gisteren uit die brief van Johannes, over de liefde:
“Onze liefde is volmaakt, als wij vertrouwvol uitzien naar de dag van het oordeel, omdat wij in deze wereld leven volgens het voorbeeld van Christus. Liefde laat geen ruimte voor vrees. De volmaakte liefde drijft de vrees uit, want vrees duidt op straf en wie vreest is niet volgroeid in de liefde.”
“Vertrouwvol uitzien naar de dag van het oordeel.” - zo’n dag was een vanzelfsprekend concept voor de lezer, iets minder voor ons. Maar het idee dat je vertrouwvol uit kunt zien naar een soort boventijdelijke beoordeling van je leven, dat is een plezierige basisemotie. En dat kan als je die Christus-figuur een beetje voor ogen houdt, zo schrijft hij. Want die heeft een broertje dood aan dogmatische letterknechterij, is ongenadig kritisch naar de machtigen en omarmt rucksichlos de outsiders die weten dat ze op geen enkele manier volmaakt zijn.
En dan over de angst. Dat liefde de angst uitdrijft. Omdat angst nog bang is voor straf en dat de remedie tegen angst niet zozeer de opdracht is om het dan beter te doen, je te bekeren van allerlei rommel in je leven. De remedie tegen angst is houden van; van de ander, van de wereld, van jezelf. Dat vind ik best een prachtig beeld. Ben ik bang voor de staat van de wereld? Voor de gevolgen van Mark Zuckerberg’s gedoe, voor oorlog? Van wie en van wat kan ik dan nog meer gaan houden in mijn doen en laten? Wie heeft er support nodig? Hoe draag ik bij aan een gezonder samenleven. En kan ik mezelf in de ogen kijken, de angst zien en er begrip voor opbrengen. Een beetje genade voor mijzelf. Want ook dat is houden van. Kijken met de ogen naar jezelf zoals je kijkt naar een geliefde ander. Kijken met de ogen van iemand die je liefheeft naar jezelf, of zoals dat in religieuze zin dan heet; kijken met de ogen van de Eeuwige naar jou - waar oneindig meer ruimte is voor wie je bent, dan jezelf kunt beseffen.
‘Ik ben een beetje bang’ - dat uitspreken is al genade in zichzelf. Want angst verliest haar greep al een beetje als ze er mag zijn. Daar begint de liefde; zien en erkennen.
Tot zover even vandaag - morgen weer een nieuwe popupgedachte. Alle popupgedachtes trouwens te vinden op www.popupgedachte.nl en daar vind je ook hoe je je kunt abonneren op bijvoorbeeld de whatsappservice. Voor nu en voor vandaag: vrede gewenst, en alle goeds
