De wereld vertrouwen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
De wereld vertrouwen – PopUpGedachte dinsdag 11 juni 2024
Het was in mijn studententijd en we waren van Kampen naar Portugal gelift. Prachtige reis, Porto is prachtig en het werd tijd voor de terugweg. Op de grens van Spanje en Frankrijk liepen we vast. Geen hond wilde ons meenemen, tot er een auto met een Spaanse nummerplaat bij ons stopte en we Nederlandse stemmen hoorden. Ze ware geëmigreerd en nu op weg naar familie in Nederland. Één lift van Spanje naar Nederland, wij waren dolgelukkig. Ze regelden dat we konden overnachten op de plek waar zij ook logeerden, een chambre d’hotes. Plus diner. Teveel luxe en meer dan we ons ooit konden veroorloven. Het was dus ook met wat bibberende knietjes dat ik onze weldoeners vroeg wat we konden betalen voor diner en overnachting. Maar er kwam niks van in, zeiden ze, en terwijl ik tegensputterde, vervolgde hij: als jij in mijn situatie bent, geef je het maar weer door aan iemand die in de situatie is waar jij nu in bent.
Dat ben ik nooit meer vergeten. En ik weet zeker dat er een veelvoud van hun investering terecht gekomen is op plekken waar zij geen weet van hebben. Dat is nog eens een fantastische pay-it-forward.
We hebben geleerd dat het goed is om voor jezelf te kunnen zorgen. Dat voelt vrij. Je bankrekening enigszins op orde, eigen huis en bij niemand om hulp hoeven bedelen. Er zit iets moois in en iets geks. Want als er geen uitruil en onderlinge support mogelijk is omdat iedereen het toch zelf voor elkaar moet hebben, dan ben je net zo goed weer gevangen. Omdat je niet zo goed kunt ontvangen en bij delen je ook je afvraagt of de ander niet van je aan het profiteren is. Jij hebt het toch ook zelf verdiend. Onwillekeurige gedachten soms, maar ook zonde. In die zin dat het je ook kan opsluiten in zelf doen. Een ander nadeel; de wereld heeft niet voldoende om alles zelf te hebben. Als iedereen dat huis, tuin, wasmachine, droger, gereedschapskist, auto, garage en weet ik al niet wat, zelf heeft; dat kan helemaal niet. En dan staat er ook nog heel veel materiaal heel vaak niets te doen. Ook zonde.
Kortom, gezamenlijk gebruik, geven en doorgeven – het is lang niet altijd eenvoudig maar zo zinnig gezien de aarde én het geeft een ander soort autonomie dan de individuele autonomie. Het vraagt wel om vertrouwen. En misschien dat daar ook wel weer geloof dan om de hoek komt kijken. Vertrouwen gaat niet vanzelf. Vertrouwen heeft verhalen nodig, geschiedenis, hoop. Vertrouwen bouwt vertrouwen, dat ook. Soms zijn mensen niet per se betrouwbaar, maar worden ze dat doordat je ze vertrouwt – én je kunt ermee onderuit gaan. En dat hoort erbij anders is het geen vertrouwen.
Als de rabbi van Nazareth vandaag zijn leerlingen op pad stuurt om zijn onderwijs verder te delen en zijn goedheid, dan zegt hij het volgende:
“Tracht dus geen goud, zilver of koper te verwerven om er uw gordels mee te vullen.
Verschaft u ook geen reiszak voor onderweg, geen tweede onderkleed,
geen schoeisel of stok, want de arbeider is zijn onderhoud waard.
Leef van de geef, dat is het wel zo’n beetje. Zorg dat je niet kunt betalen voor alles, dat is een aardige vertaling voor regel één. Want dan kun je iets ontvangen. Neem geen extra kleren mee, want dan kan niemand je met meer geven, geen extra schoenen. Doe je ding, breng wat je te geven heb en ontvang wat anderen je te geven heb. Is het niet de één dan wel de ander.
Er is geen deal, geen belofte, geen marktonderzoek. Maar een vertrouwen. Vertrouwen dat de wereld te vertrouwen is, dat je niet alleen bent. En daarvoor moet je niet teveel bij je hebben, zo lijkt het. Zinnige gedachte toch?
Tot zover even de PopupGedachte van vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst – en vrede, en alle goeds
