Beter dan ik mijzelf ken

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Tekst onder afbeelding

Beter dan ik mijzelf ken – PopUpGedachte donderdag 12 september 2024

Natuurlijk ben ik de enige die kan weten wat er ongeveer zich in mij afspeelt; jij kent jouw gedachten, ik de mijne, jij kent jouw hart, ik het mijne. Zou je zeggen. Toch klopt dat niet helemaal. Als ik bij een coach of therapeut langsga, dan zegt diegene wel dat ik de antwoorden zelf heb te geven, maar het zijn de inzichten van die professional in mijn patronen die mij doen ontdekken wat er in mijzelf speelt. En het is goed mogelijk dat mijn vrouw mij beter kent dan ik mijzelf en ik vrees dat mijn kinderen ondertussen ook aardig op weg zijn om me beter te kennen dan ik mijzelf. Benieuwd naar mijn ouders eigenlijk, zouden zij mij beter kennen dan ik? Zij hebben mij vrij lang en intensief meegemaakt, al is er natuurlijk best veel gebeurd sinds ik uit huis ben.

Mezelf kennen, dat is nog niet zo eenvoudig. Er is nogal wat wishful thinking over jezelf, er is een enorme hoop aan oordeel, theorie en een hele serie aan eisen aan jezelf. En dat gaat allemaal zo onbewust en snel dat je het gewoon niet  weet. Je kunt jezelf echt een eikel vinden omdat je iets doet of juist niet doet, terwijl de ander datgene irritant vind wellicht – maar jou enorm waardeert. En je kunt dat zelf voor een ander ook voelen, maar om zo over jezelf te denken is nog niet zo makkelijk. En andersom; je kunt soms jezelf super makkelijk vergeven of vergoeilijken, want je had alle reden om zo uit je slof te schieten, terwijl de ander even tabak heeft van samenwerken met jou – misschien wel juist omdat je het vergoeilijkt. Kortom, ze zegge; de kortste weg van jezelf naar jezelf is via de ander – en dat zegt iets over de mate waarin het zelf iets zinnigs kan zeggen over het zelf; daar heb je soms zomaar de ander bij nodig. Ken uzelve, zeggen de Grieken. Goed idee, maar dat gaat niet zomaar.

Een basisidee uit het christelijk geloven – niet onvergelijkbaar met andere religies overigens – is deze, vandaag uit een psalm, een van die oude gedichten:

“Gij kent mij, Eeuwige, en Gij doorschouwt mij,
Gij ziet mij waar ik ga of sta.
Van verre kent Gij mijn gedachten,
Gij weet waarom ik bezig ben of rust,

Gij let op al mijn wegen.
Want wat er in mij is hebt Gij geschapen,
Gij hebt mij als een weefsel in de moederschoot gevormd.
Ik dank U voor het wonder van mijn leven.

Net als de goede ouder in je jonge leven – ik besef dat niet iedereen die luxe heeft gekend, van liefhebbende onzelfzuchtige ouders – of een goede coach of mentor; dat iemand inzicht in je heeft, met je optrekt, dat je niet alleen bent en dat wat je zelf niet wil erkennen, allang open ligt voor de ander. Wat in die zin helpt, dat je het misschien niet langer helemaal hoeft te ontkennen – want als de ander met je kan leven, dan kun je het zelf misschien ook wel proberen.

Iemand die je liefdevol volgt, benieuwd is naar je keuzes, meer weet dan ik wat er in mij ligt verborgen aan mogelijkheden en onmogelijkheden. Het kan beangstigend zijn, totdat je er je wat aan hebt leren overgeven. Gelukkig is de Eeuwige niet al te opdringerig, je kunt die aanwezigheid volkomen missen, er niets aan doorhebben, zoals een goede ouder betaamt. Maar het begin van de erkenning dat wat er allemaal in je huist, dat dit bedoeld is, dat de wereld er niet van omvalt – hoe lelijk je het soms ook vindt. Dat je niet alles hoeft te rechtvaardigen, want soms maak je niet de mooiste keuzes en toch ben je geliefd, gezien, hoor je er helemaal bij. En andersom; wordt je niet gewaardeerd, of niet gezien – de gedachte dat je waar ook ter wereld en in eenzaamheid niet alleen bent, dat is wel het basisuitgangspunt van wereldwijde spiritualiteit, van veerkracht in de donkerste hoeken. De meest basale uitgangspunten van geloof – in de betekenis van vertrouwen – is misschen wel het allermoeilijkste toe te eigenen. Misschien dat daarom gelovigen graag kissebissen over wat wel en niet precies mag en regels en discussies over vormen en moraal. Omdat de basis zo eenvoudig – en zo eindeloos geduld vraagt om te leren.

Tot zover even vandaag. Een hele goede donderdag gewenst – meer popupgedachtes te vinden op www.popupgedachte.nl – abonneer je via de whatsappservice daar en natuurlijk via spotify en andere podcast kanalen op de PopUpGedachte. Voor nu, met deze gedachte; vrede gewenst voor vandaag,en alle goeds.

 

 
Vorige
Vorige

Benieuwd naar wat er komen gaat

Volgende
Volgende

Het verlangen en de onvervulling daarvan