Benieuwd naar wat er komen gaat
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Benieuwd naar wat er komen gaat – PopUpGedachte maandag 16 september 2024
Overal om me heen kraaien hanen, de zon kruipt schijnt gelig over de olijfbomen, een brommertje tuft voorbij vlak naast m’n balkon. Ik ben op een eiland in Griekenland, je komt nog eens ergens in dit vakgebied en het is hier prachtig. De man die het hotel runt zegt het zo: prachtig om te zien, prachtig om op vakantie te gaan, een ramp om er te moeten werken of ondernemen. Op elke vraag waarom iets op zo’n bijzondere of ingewikkelde of wat contraproductieve manier geregeld is, lacht hij meewarig en zegt: it’s Greece, my friend.
Ik ben hier voor de ontmoeting met mijn collega’s en vrienden uit het werk met vluchtelingen in heel Europa, een scala aan nationaliteiten en leeftijden, Joods, Islamitisch, christelijk en seculier. Met allemaal dit kenmerk: ze werken zich een slag in de rondte in hun omgeving voor en met nieuwkomers in Europa. Wat voor land ze ook vandaan komen, welke leeftijd of achtergrond ook, het voelt vrijwel meteen familie. De organisatie heet A World of Neighbours en ik leid die nu al weer enkele jaren.
Vandaag lees ik deze zinnen om de dag mee te beginnen;
“Gij hebt geen offer of geschenk gewild,
Gij hebt mijn oor geopend;
Gij vraagt geen brandoffer, geen zoenoffer van mij,
dus zei ik: 'Ja, ik kom!'”
Het gaat niet om het werk, het gaat niet om de inzet, het gaat niet om de tijd die je investeert of dat wat je overhebt voor die ander, of voor God. Wat je hebt opgeofferd in het leven, wat je allemaal opzij hebt gezet, het is allemaal niet zo relevant, zegt de dichter van deze psalm. In de context toen; brandoffers, zoenoffers, anno nu: gebeden, kerkdiensten, religieuze inzet, donaties, tijdsinvestering – ik trek het maar wat breed. Daar ligt de behoefte van de Eeuwige niet, de Eeuwige is niet op zoek naar beierende kerkklokken, klinkende munt in collectezakken, kaarsen en wierook of wat dan ook voor zichtbare en hoorbare religieuze toewijding. Het staat er een beetje vierkant en het zal vast een doel dienen – want die hele offercultus was vrij precies voorgeschreven in de oude teksten. En toch; ten diepste niet zo relevant, niet zo relevant als die ogenschijnlijke simpele uitdaging. Een open oor.
Luisteren in plaats van geven, horen in plaats van spreken, proberen te onderscheiden in plaats van doen. Niet makkelijk voor mij – en voor al die hands-on mensen die zich hier vanavond gaan verzamelen voor de komende dagen. Wat heb ik te horen, naar wie te luisteren, welke stem is belangrijk? En daar nog onder: welke rust behoor ik in te bouwen zodat ik überhaupt kan luisteren? Als ik nog met mijn offerdieren sleep, is er weinig te horen door het geblaat van die beesten, zogezegd. Als ik nog aan het plannen ben, hoe ik zoveel mogelijk tegelijk doe omdat er zoveel van me gevraagd wordt, of zoveel belangrijk is om te doen – waar is dan het luisteren?
Op het witte balkon, tussen het gekraai van elkaar toeroepende hanen, zoek ik naar de stem van de Eeuwige, die van buiten en van binnen. Die stem die altijd een wonderlijk evenwicht brengt tussen mijzelf en dat wat er gedaan mag worden, die stem die vraagt om beschikbaar te zijn en aanwezig maar niet teveel in de weg te lopen met mijn eigen drukdoenerij en al dan niet religieuze behoefte of verantwoordelijkheidsgevoel. Die stem die maakt dat ik niet alleen organiseer, maar leer nieuwsgierig te willen ontdekken hoe deze dag zich nu weer gaat ontvouwen. En wat er dan misschien nodig is of mooi, om deel van te zijn.
Mijn oor open – en mijn hart.En het jouwe vandaag. Als je wilt of de tijd kunt nemen. Een beetje nieuwsgierig naar de werkelijkheid tussen en achter de dingen, aanwezig met je hart.
Tot zover even de popupgedachte van vandaag. Een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle goeds .
