Een beetje geloof
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Een beetje geloof – PopUpGedachte maandag 11 november 2024
Er moet streng gestraft worden, er moet heel streng gestraft worden. De zwaarste straf. Politici buitelden over elkaar heen in superlatieven als het ging om het aanpak van de mensen die bij ons in Amsterdam zich te buiten gingen aan geweld – niet alleen tegen racistische hooligans van de Israelische voetbalclub, wat in zichzelf al strafwaardig is. Maar tegen iedereen die mogelijk met hen geassocieerd zou kunnen worden, alle ‘Joden’. Een verschrikkelijke situatie met wereldwijde verontwaardiging – en een enorme discussie over de toedracht. Het is ellendig dat hooligans in onze stad het doden van vrouwen en kinderen in Gaza juichend hebben kunnen verheerlijken. Het is ellendig dat Joodse mensen in Amsterdam zich onveilig hebben geweten door de gestoorde jacht die ontstond.
En nu staan we bij puinhopen, die nog roken. En wordt er gevochten over de juiste benaming van de feiten en de toedracht. En is er pijn, het gevoel niet gezien en erkend te worden – zowel door groepen die zich identificeren met het lot van de Palestijnen en de Arabische wereld, als zij die Joods zijn en voelen hoe ze weer onveilig zijn, dit keer niet door Europese pogroms, maar door de woede over de keuzes van de Israelische regering en de identificatie van iedereen die daarbij zou kunnen horen.
Het is onmogelijk om in deze beschrijving recht te doen aan de gebeurtenissen, maar ik kan er ook niet echt omheen. Ook vanwege de lezing van vanochtend, of in elk geval vanwege de zinnen die daaruit naar voren sprongen toen ik zojuist begon te lezen. Deze, een uitspraak van Jezus van Nazareth aan zijn leerlingen:
Als uw zuster of broeder gezondigd heeft, geef hem een berisping; toont hij dan spijt, vergeef het hem. Al misdoet hij zevenmaal per dag tegen u, maar zevenmaal ook wendt hij zich tot u met de woorden: Het spijt me, dan moet ge hem vergeven.' De apostelen zeiden nu tot de Heer: 'Geef ons meer geloof.' De Heer antwoordde: 'Als ge een geloof had als een mosterdzaadje, zoudt ge tot die moerbeiboom zeggen: Maak uw wortels los uit de grond en plant u in de zee, en hij zou u gehoorzamen.
Die is niet geschreven voor onze context, maar is wel fascinerend. Het is een relatief gewone gang van zaken: berispen, bij spijt vergeven. Maar dan; al is dit zéven maal per dág, en is er zevenmaal per dag sprake van spijt, dan vergeef je gewoon. Nou, je hoort de leerlingen naar adem happen en met alle respect dat ze hebben, smeken om een beetje meer geloof want dit is toch wel onmogelijk. Daarvoor moet je wel een grandmaster zijn in vroomheid. Maar de rabbi vindt van niet. Een klein pietsje geloof is genoeg, net een beetje een idee, je weet het allemaal niet zeker, maar je bent er wat mee vertrouwd. Ruim genoeg voor dit soort grootse daden.
Maar waarom zou dat genoeg zijn? Omdat, zoals de theoloog Tom Wright dat zegt, het niet gaat om een groot geloof in God, maar een geloof in een grote God. Als je een beetje zicht hebt op de ruimharigheid en genade van de Eeuwige, die met mensen van allerlei slag optrekt en in elke ongelofelijk ellendige situatie die wij zelf hebben aangericht, toch weer inspiratie stuurt, mensen met harten en handen die zich vol liefde inzetten – als de zon maar weer opgaat, ook over de stad Amsterdam en we het nog weer een dag mogen proberen, als dat beeld een beetje op je netvlies zit dan wordt vergeven een stukje makkelijker. Je hoeft dat allemaal niet zeker te weten, maar het perspectief verandert de zaak.
En zo zie je de angst, de woede en de frustratie van mensen van verschillende achtergronden in deze stad en in het land en het daaruit voortkomende kwaad. En er is niet per se een vraag om vergeving, maar er lijkt ook niet echt een aanbod te liggen – niet zoals dat van Jezus. En dat zou misschien toch wel goed zijn, al is het maar in mijn eigen hart en ziel. Geen mantel der liefde waar alles zomaar onder geschoven wordt, maar de vaste keuze en bereidheid omdat je allemaal God niet bent – en er zoveel te vergeven is, de hele tijd.
Dat even voor vanochtend. Een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle goeds.
