Rijk van vrede
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vanochtend vanuit Paradiso, na een nacht lang slaapstaken met mensen die zich moe, kapot, machteloos voelen van de eindeloze stroom aan vernietiging van mensenlevens en leefomgeving in Gaza en ook in Libanon. Vandaag met de titel
Rijk van vrede – PopUpGedachte donderdag 14 november 2024
Oh ja, waar is dat dan? Een rijk van vrede? Niet hier en ook niet ontstaan door een slaapstaking vannacht. Morgen zal het er ook niet zijn. En wie het profeteert, krijgt de vraag wanneer het dan komt. Liefde is de bron klonk het vannacht in Paradiso, het begin en het eind. Liefde? Vergeving? Gerechtigheid! Daar moet het beginnen. En dan weer iemand die zei dat haat en uitsluiting het nooit mag winnen, ook niet als je er reden toe voelt. En dat we daarom bij elkaar zijn.
De nacht begon tegen tienen, de taal was zacht, soms wanhopig en er was veel verdriet en woede en schaamte en onmacht. En er was veel rust. Het magische wonder van de tijd nemen – het uithouden met elkaar, ook als je het met de ander niet eens bent. En dit is maar een beperkt met elkaar, dit verenigt niet alle groepen, lang niet alle zorgen en lang niet alle redenen om je boos of machteloos te voelen. Maar ook binnen dit gezelschap is het spannend of je het samen kunt uithouden, het licht in elkaars ogen zien.
Het wordt nu bijna dag – en dat was de vraag van een rabbi. Wanneer is de nacht voorbij en begint de dag? Zo vroeg een rabbi aan zijn leerlingen. De één zei: als ik in de verte een hond van een schaap kan onderscheiden. De rabbi zei: nee, dan is het donker nog niet voorbij. Een ander zei: als ik het verschil kan zien tussen een vijgenboom en een dadelboom, dan is het licht. Nee, zei de rabbi, ook dan is het donker nog niet voorbij. De rabbi zei: als ik in het gezicht van mijn naaste kan kijken en ik zie dat het mijn broer of zus is. Dan is het donker voorbij, dan is het licht.
Of die naaste nou een vlag draagt of niet. En of je die betekenis van die vlag nou wil weten of niet, zien dat in de ogen er een broer of zus te vinden is – dan wordt het licht. Dank u rabbi.
Vanochtend in de lezing van de dag wordt de vraag gesteld aan Jezus van Nazareth – niet wanneer het dag wordt, maar wanneer het vrederijk begint. Dat verkondigt hij toch? En dan zegt hij dit: “De komst van het Rijk Gods kunt ge niet waarnemen. Men kan niet zeggen: Kijk, hier is het, of daar is het. Want het Rijk Gods is midden onder u.”
Het vrederijk komt niet, of niet zomaar en niet plots. Het is er al, soms, vaak, wanneer het ruimte krijgt. Als een vriendin die hele andere gedachten heeft over de situatie in Israel en Palestina, die pijn heeft van deze slaapstaking me belt vlak vantevoren en zegt: ik ben vlakbij, ik wil je graag nog een knuffel komen geven. En zo staan we voor de deur, zij gaat naar huis, ik ga naar binnen. En we smeken om vrede, maar het is er ook al.
Ook vandaag ook onder ons – en moge het elke dag er meer zijn. Als we opstaan, als we liggen, als we ons uitspreken, als we zwijgen, als we de lieve vrede bewaren en als we merken dat we elkaar soms pijn doen. Vrede gewenst vandaag – en alle goeds
