Maak dat ik zien kan
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Maak dat ik zien kan – PopUpGedachte maandag 18 november 2024
Het is donker buiten, als ik dit schrijf. En dat blijft het nog even. Pas over een maand worden de dagen weer langer. Het wordt winter en ik kan me er nog niet zo goed aan overgeven. Het begint langzaam te komen, gelukkig. Ze zeggen dat het herfst- en winterseizoen er één van contemplatie zou moeten zijn, dat het land rust krijgt. In de winter groeit er niet zoveel, een enkel winterhard plantje. Verder mag het land rusten. En dat terwijl er van alles aan de hand is in de wereld en zoveel te doen in het leven, hoezo rusten.
Dan ben ik dankbaar voor vroege ochtend schrijf en denkmomenten. Hier is het tijd om mezelf, al is het maar even, stil te zetten en te luisteren. Stil is het niet, buiten rijdt er wat nachtelijk verkeer. In mijn hoofd ook allerlei nachtelijk verkeer. Maar toch, even wachten, even ademen. Het wordt gauw genoeg weer licht en dan moet er van alles. Nu nog niet.
Het is donker nog op dit uur. Gisteren vroeg iemand hoe ik de wereld buitensluit om aan m’n rust toe te komen. En ik besefte dat dit helemaal niet gaat; de wereld buitensluiten. En als het je wel lukt, dan komt alles drie keer zo hardweer binnen, nadat je de deuren en ramen weer openzet. Dat wat je bezighoudt en waar je moe van wordt, dat vraagt niet voor niets om aandacht. Het is teveel en ingewikkeld en je kunt er meestal niet iets aan doen – anders hoefde je er niet over te piekeren of neerslachtig van te worden. Maar het vraagt om aandacht omdat het aandacht verdient. Omdat het appelleert aan jou, aan iets in jou. En misschien heeft het soms even een luik of een deur nodig, tijdelijk. Maar wat het echt nodig heeft, is dat je het kunt zien. Iets van licht, in die chaos die je bezig houdt.
De onrust in Amsterdam van afgelopen week? Ik kan mateloos gefrustreerd zijn over wat er landelijk over gezegd wordt, wat collega’s en vrienden of bekenden soms durven roepen. En over de angst van diverse bevolkingsgroepen. En tegelijk zie ik de brief van moskee besturen, die van diverse religieuze leiders in de stad met: we houden elkaar vast. Spreek ik op straat een trotse buurvrouw; laat landelijk maar denken, hier doen we het samen. Dát zien is alle rust die ik nodig heb. Dan stormt het nog en is het nog onzeker, maar er is iets van licht. Genoeg voor de ziel.
Vandaag vraagt een blinde precies dat; dat ik kan zien. Rabbi, heb medelijden met mij. Dit staat er in die oude tekst als Jezus van Nazareth door het land trekt. Hij had rumoer gehoord en vroeg wat er aan de hand was, Jezus kwam voorbij. Toen begon hij hard te roepen:
Nu begon hij te roepen: 'Jezus, Zoon van David, heb medelijden met mij!' Die voorop liepen snauwden hem toe te zwijgen; maar hij riep nog veel harder: 'Zoon van David, heb medelijden met mij!' Jezus bleef staan en gebood dat hij bij Hem gebracht zou worden. Toen de blinde naderbij gekomen was, vroeg Jezus hem: 'Wat wilt ge dat Ik voor u doe?' Hij antwoordde: 'Heer, maak dat ik zien kan!' Jezus sprak tot hem: 'Word ziende! Uw geloof heeft u genezen.'
En zo gebeurde. Deze blinde vindt geen berusting in het donker, hoe definitief het ook lijkt. Hij roept en brult om licht, om inzicht, om iets te zien nu de gelegenheid zich aandient. Hij wéét dat het te vinden is. En al zegt de goegemeente; leg je erbij neer. Kijk weg. Laat gaan. Hou je er niet mee bezig. Of wat ze ook allemaal zeggen; hij roept. Hij wil zien. En zo geschiedt.
Willen zien in het donker. Het hoeft niet allemaal opgelost, maar dat ik kan zien. Iets van licht. Die onophoudelijke vraag – misschien ben je niet van het roepen, maar meer van het geduld, we zitten allemaal anders in elkaar. Maar laat de vraag niet los, kijk nietweg dan tijdelijk. Want er is licht te vinden, of zoals de teksten zouden zeggen: de Eeuwige is te vinden diep in de pijn en het donker, juist daar. Adem in, adem uit. Een nieuwe dag.
Tot zover vandaag. Een hele goede maandag gewenst – en vrede, en alle goeds
