Vreemden gaan voor
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
Vreemden gaan voor
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel
Vreemden gaan voor – PopUpGedachte maandag 24 maart 2025
Als er gasten zijn, wordt de tafel extra mooi gedekt, de vloer geveegd en wordt er uitgepakt met eten. Dat is zo de gewoonte en het plezier ook. Het is een goede reden om even extra te mogen investeren in de maaltijd en het is fijn dat het huis weer even aan kant is. Hoe nieuwer de gast, hoe vreemder de vreemdeling, hoe meer inspanning. Dat is een interessant principe toch? Ik weet niet hoe het komt, maar dat zijn nou eenmaal de ingebakken wetten van gastvrijheid. Je kunt er cynisch over doen, dat mensen goed voor de dag willen komen en dat dit maar ijdelheid is – het zou best kunnen dat er soms een tikje eerzucht in meespeelt. Maar het principe is ouder en breder dan de eerzucht, het is de gastvrijheid die je wereldwijd aantreft. In Westerse landen doen we het, in Arabische landen nog veel meer.
Dus vreemden gaan voor. Blijkbaar. Een kind zou kunnen klagen dat voor hem of haar niet de luxe broodjes of de luxe maaltijd uit de kast wordt gehaald – of het luxe servies. Dat klopt, vreemden gaan even voor. Jij hebt al het geluk hier te wonen, zo zou je kunnen zeggen.
Gisteren las ik over de minister die op bezoek was bij de ‘sobere opvang’ van vreemdelingen in ons land. Asielzoekers, zij die aangeven dat ze vanwege levensgevaar of onmogelijkheid om in het thuisland te leven, een beroep doen op de gastvrijheid van een ander land. Hangende het onderzoek naar hun verhaal, is er opvang. Lekkende containers, geen daglicht, karig eten. Ja, zegt de minister, maar je snapt ook wel dat we je geen voorrang kunnen geven – als mijn zoons tien jaar moeten wachten op een huis en jij maar drie, dan zou dat ook niet eerlijk zijn.
In nieuw nederland gaan de wetten van gastvrijheid en het besef van de noodzaak om mensen in nood een menselijke plek te geven, niet meer op. Vandaag een voorbeeld uit de tijd van Jezus; bij hem gingen vreemden ook voor. En dat werd hem niet in dank afgenomen. Toch zegt hij; dat is al zo oud als je eigen geschiedenis, denk maar aan de profeten vroeger:
In de tijd van Elia immers, toen de hemel drie jaar en zes maanden gesloten bleef en een grote hongersnood uitbrak over het hele land, waren er veel weduwen in Israel; toch werd Elia tot niemand van hen gezonden, behalve tot een weduwe in Sarepta in het gebied van Sidon. (buiten Israel).En in de tijd van de profeet Elisa waren er vele melaatsen in Israel; toch werd niemand van hen gereinigd, behalve de Syrier Naaman.' Toen ze dit hoorden, werden allen die in de synagoge waren, woedend.
Het volk eist wonderen, en aandacht. En Jezus van Nazareth zegt dat het zo niet werkt. Wie al thuis woont, heeft het geluk thuis te wonen. Als je dat niet ziet, wordt het geven van aandacht een bodemloze put. En lopen de relaties scheef. Kan ik de dankbaarheid voelen voor de plek waar ik leef, voor de mogelijkheden in dit land, voor zoveel dat me gegeven is, zomaar. En kan die dankbaarheid de bron zijn van het vieren van het geluk van de ander, de zogenaamde vreemdeling. Tot hij onderdeel van het huishouden is geworden.
Een gezond land is trots en dankbaar als het de gastvrijheid in ere houdt. Het is blij als iemand in nood onderdak kan vinden en weet dat misbruik van gastvrijheid zichzelf wel straft. Het zal nooit uit argwaan alles en iedereen maar weren of laten verpieteren – uit angst dat er misschien misbruikers tussen zullen zitten.
Vreemden gaan voor is een vreemd klinkend principe – tot je beseft dat het diep in onze manieren van doen zit ingebakken. En we kunnen het niet dan tot onze eigen schade met voeten treden. Want uit misplaatste ‘eerlijkheid’ zoals die van onze minister worden onmenselijke praktijken geboren. Onnodig, contraproductief en in alle vermeende ‘eerlijkheid’ zeer unfair. Als lichtend baken van het tegenovergestelde is er het kerkasiel in Kampen – al maanden een doorlopende kerkdienst voor dat éne gezin. Een voorbeeld van hoe het ook kan.
Tot zover vandaag. Een hele goede maandag gewenst. En vrede, en alle goeds.
