De zin van de dingen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
De zin van de dingen – donderdag 26 september 2024
Weer worden er rode lijnen overschrijden, nieuw nieuws over rakettenregens, nieuwe manieren van oorlogsvoering, nieuwe pogingen tot onderhandeling of een staakt-het-vuren. Weer vliegt er een president ergens heen om over iets te onderhandelen, waar geen perspectief op lijkt te zijn. In de Kamer is er een getouwtrek over de rechtsstaat en hoe je nou een beetje normaal met elkaar praat, staat het kabinet alweer op omvallen of valt dat wel mee. En buiten begint de herfst, de zomer is alweer voorbij. Wat nu nieuw klinkt, is al zo oud als de wereld, zegt het bijbelboek Prediker vanochtend. Het is er al geweest – en zal er steeds weer zijn. Een indrukwekkend, zij het niet al te vrolijk gedicht als één van de beroemdste losse boeken uit het Eerste of Oude Testament:
Lucht en leegte, zegt Prediker, lucht en leegte, alles is leegte.
Wat heeft de mens aan al zijn zwoegen en tobben onder de zon?
Geslachten gaan en geslachten komen,
en de aarde blijft al maar bestaan.
De zon komt op en de zon gaat onder,
en haast zich dan weer naar de plaats waar haar loop begint.
De wind waait naar het zuiden
en draait naar het noorden.
Hij draait en draait en waait,
en telkens keert hij op zijn draaien terug.
Alle rivieren stromen naar zee
en de zee raakt niet vol.
Naar de plaats waar ze begonnen zijn
keren de rivieren terug
om opnieuw te gaan stromen.
Het wordt een vermoeiend verhaal
Een kleine glimlach toch, om de herkenbaarheid en het expliciete benoemen. Het wordt een vermoeiend verhaal en waar leidt het toe? Nou, ik ben vandaag 16 jaar getrouwd. Dat verandert niet de wereld, maar dat moment, 16 jaar geleden, veranderde wel mijn wereld. Er trouwen wel meer mensen en dan scheiden ze weer en dan --- daar gaat die kringloop weer? Nee, dat moment in de tijd was een uniek moment – het was een breuk, een verandering in de loop van de rivier. Een rivier die sindsdien een nieuwe bedding heeft gevonden. Zoekend, verkennend, met vallen en opstaan en ondertussen kinderen. Dingen veranderen in de tijd, Prediker. Als we ons toewijden. Als we één leven redden, redden we de mensheid – zo zegt de Talmoed, de oude Joodse Wijsheid. Maar het wordt net zo goed geciteerd door mijn islamitische collega als reden van zijn werk voor vluchtelingen. En zo wordt ook de hele tijd de hele wereld weer gered, gered van de zinloosheid, van het opgaan, blinken en verzinken – omdat het verzinken steeds weer wordt onderbroken, de cyclus krijgt een afslag, er wordt getrouwd, er wordt gebroken met het verleden, patronen van ouders worden door kinderen niet langer nagevolgd – omdat ze geloven dat het anders moet. Er wordt liefgehad en misschien is dat wel het allergrootste. Dat mensen in de eeuwige cyclus van angst en geweld op geweld, van uitsluiting en verdraaiing van feiten, steeds weer besluiten om lief te hebben. Tegen al het cynisme in. Op elke bruiloft waarin ik ooit een stel heb mogen inzegenen, was dit ergens in de viering een thema; dat het eenvoudige feit van elkaar trouw beloven een statement tegen het cynisme was, tegen de leegte. En dat is niet voorbehouden aan trouwen – ook elke keuze om een baan op te geven omdat er iets belangrijkers te doen is in het leven, of om te blijven investeren in kids die je lesgeeft ook al is de context vermoeiend, de cultuur ingewikkeld en het politieke klimaat een drama. Toch er elke keer weer zijn, voor die ene desnoods. Het nieuws is dramatisch, maar besef dat elke dag de mensheid weer wordt gered, als er levens worden gered. Zo zei de Ahmadiyya Imam; klaag niet over de duistere nacht, maar steek een kaars aan. Branden er heel veel kaarsen? Dan hebben we feest.
Israeli’s en Palestijnen verzamelen zich in een massieve gezamenlijke van-onderop bewegingn tegen de oorlogszucht en het geweld. Hier in ons land barst het van de plekken waar, ondanks de chaos van Den Haag, er verbinding en liefde gevonden en gevoed wordt. En jij en ik? Ik ben vandaag 16 jaar getrouwd! Er zijn vrienden om van te houden, relaties om te voeden of te herstellen, zoveel mooie dingen om te doen. Er zit zin in de dingen, het ligt overal om ons heen op straat, wie een steen verlegt in de rivier, zal zien dat het water er anders stroomt dan voorheen – zo zingt Bram Vermeulen. Dat is ons gegeven om te doen, hoe groot de rivier ook is.
Tot zover vandaag de PopUpGedachte. Meer te vinden op www.popupgedachte.nl en ook hoe je je kunt abonneren – whatsapp, email, podcast – voor nu en voor vandaag; heel veel vrede gewenst, en alle geods.
