De tijd nemen
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
De tijd nemen – PopUpGedachte vrijdag 27 september 2024
Het een doe je wat liever dan het ander. Ik raffel de schoonmaak af, zodat ik meer tijd heb voor de koffie. Ik doe pijnlijke emoties heus een plek geven, maar met de kiezen op elkaar want ik hou er niet van. Verdriet is ellende, de keel die dichtschroeft, dat horten en stoten waarmee diep verdriet zich en weg door het lichaam naar buiten baant. Tranen zijn tot daaraan toe, maar als het echt pijn doet. Niet mijn favoriet, zogezegd. En zo is er meer. Het één krijgt de tijd, de ander krijgt haast. Vandaag weer een fragment uit dat prachtige filosofische, licht deprimerende boek, Prediker. Het wordt gelezen in de Joodse traditie tijdens het loofhuttenfeest – een vrolijk feest dat herinnert aan de woestijntijd, toen ze nog geen dak boven het hoofd hadden als volk en leefden van de verwachting. Het is een feest van vreugde, maar die vreugde is niet vanzelfsprekend – je moet die tussen alle uitdagingen van het leven zoeken.
Vandaag over de tijd
Alles heeft zijn uur, alle dingen onder de hemel hebben hun tijd.
Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven,
een tijd om te planten en een tijd om wat geplant is te oogsten.
Een tijd om te doden en een tijd om te genezen,
een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen.
Een tijd om te huilen en een tijd om te lachen,
een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen.
Een tijd om stenen weg te gooien en een tijd om stenen te verzamelen,
een tijd om te omhelzen en een tijd om van omhelzen af te zien.
Een tijd om te zoeken en een tijd om te verliezen,
een tijd om te bewaren en een tijd om weg te doen.
Een tijd om stuk te scheuren en een tijd om te herstellen,
een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken.
Een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten,
een tijd voor oorlog en een tijd voor vrede.
Als die tijd er dan is, en die tijd komt toch, neem dan die tijd en heb lief, doe de dingen met aandacht. Rouwen én dansen, huilen én lachen, bwaren en wegdoen, zwijgen en spreken. Hoe vaak is het zwijgen niet een opmaat voor het spreken, even ademhalen, de anders betoog afwachten zodat je een eigen punt kunt maken. Even rouw, zodat we straks weer kunnen dansen. Even afbreken en dan snel weer opbouwen anders is het maar leeg. Maar afbraak in zichzelf heeft tijd nodig, en aandacht. En liefde. En toewijding. En zelfs misschien wel vreugde.
Ik mopper deze dagen een klein beetje dat het herfst lijkt te worden, omdat ik geen afscheid kan nemen van de zomer. En dat is precies het jaargetijde waarin dit boek gelezen wordt. Het einde van de oogsttijd, de herfst gaat beginnen. En daar kun je van balen of je tegen verzetten – of in de herfst de bakens verzetten en ontdekken wat dit jaargetijde voor jou en de jouwen in petto heeft. Ik ben de Prediker wel dankbaar voor de wijsheid – en zal de tijd zoeken voor de dingen waar ik normaal niet zomaar de tijd voor neem.
Een hele goede vrijdag en een heel goed weekend gewenst, maandag weer een nieuwe popupgedachte. Voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.
