De nacht
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Tekst onder afbeelding
De nacht
Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte. Ik ben Rikko en ik schrijf overwegingen om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel
De nacht - PopUpGedachte maandag 30 september 2024
Ergens in één van de straatjes van de binnenstad van Athene bevindt zich zijn winkelpand. Hij is een imam van de islamitische Ahmadiyya community, een religieuze minderheid en zwaar vervolgd in Pakistan. Hier delen ze eten en drinken uit, ze hebben een plek om kleding uit te zoeken en proberen te zorgen waar ze kunnen voor vluchtelingen in de stad en net zo goed Grieken in nood. Terwijl hij het werk en de waarden uitlegt, citeert hij een zegswijze uit de community. “Als het nacht is, klaag dan niet over het duister, maar steek een kaars aan.” En zegt hij erbij, als er veel kaarsen branden, is dat echt een prachtig gezicht.
De nacht is niet de plek van onheil alleen, het is een plek waar kaarsen horen te worden ontstoken. Zoals Standing Together dat doet, een Palestijns-Joodse burgerbeweging in Israël met steun over de hele wereld. Ze staan voor de verhoging van het minimumloon, sociale rechtvaardigheid – en staan samen op voor een staakt-het-vuren, een deal, een einde van dit waanzinnige geweld en gewone mensen, Joden en Palestijnen, die samen in vrede en recht leven. Tegen de ellende van oorlogsleiders die zeggen dat het óf zij óf wij is en dat de enige weg vooruit de vernietiging van de ander is. Omdat anders de eigen vernietiging dreigt.
Het is nacht, op veel plekken in de wereld. En dat vraagt om ons hart, niet altijd, niet de hele tijd. En het kan voelen of het duister je van je levensgeluk berooft: hoe kun je nog gelukkig of ontspannen je dag ingaan als er zoveel ellende is. Zou je dan niet alleen maar met een verdrietig gezicht en rimpels in je voorhoofd je dag moeten doorbrengen alsof het nacht is. Nou, nee. Tenminste niet als ik die twee directeuren van Standing Together zie; hoe zij met hart en ziel hun zaak verdedigen, de machten aanklagen, elkaar steunen en vriendschappen sluiten. Hoe fijn het is om met hen na afloop nog na te praten, te toosten op het leven en over onzinnige dingen te praten. Hoe ze hun telefoon checken of de familie veilig is – en het goede genieten dat het moment hen geeft.
Soms ben je bang dat het donker te donker is. Tenminste, ik heb het vaak gevreesd. En toch is er altijd ergens licht. Vandaag lees ik het beginhoofdstuk van het boek Job. Geen makkelijke kost, mythisch, dramatisch – maar met deze als kernzin, als Job alles verliest wat hem rijk en gelukkig maakte in één dag:
Toen stond Job op en scheurde zijn kleed; hij schoor zijn hoofd en wierp zich plat ter aarde neer.
Maar hij sprak: Naakt kwam ik uit de schoot van mijn moeder; Naakt keer ik er terug! Het was Jahweh, die gaf; het was Jahweh, die nam: De Naam van Jahweh zij gezegend!
Het doet me denken aan de berichten van bombardementen en verlies, aan de teksten van kinderen uit Libanon die gisteren werden voorgelezen op de Dam. Alles verliezen en vragen om daar niet alleen in te staan. Job wist dat niets gegarandeerd was, wat er dan ook gebeurt. En dan Jahweh gezegend vinden, ik weet niet of ik dat kan volgen. Maar het besef dat de nacht zomaar deel van het leven is, voor de ander, voor jezelf. Dat niets wat gegeven is, voor eeuwig is. Dat neem ik weer mee vanochtend – en ben dankbaar voor alles wat er is, juist vanwege de kwetsbaarheid ervan. En als het nacht wordt, en waar het even nacht is, steken we een kaars aan. Omdat het kan.
Tot zover vanochtend even. Een hele goede maandag gewenst, moge het licht zijn in je leven – en vrede, en alle goeds.
